Engelli çocuklarına göz, kulak, dil olan; o elleri öpülesi annelere…
20 Kasım tarihinde vurulduktan sonra bir gerçeğe şahitlik ettim. Yürüyemiyordum, tuvalete gidemiyordum, banyomu tek başıma yapamıyordum.
Hergün ağrılarımdan dolayı resmen ağlıyordum.
Evde biri yoksa su bile içemiyor, ilaçlarımı kullanamıyordum ve yemeğimi yiyemiyordum.
Sonra düşündüm.
Elleri ayakları tutmayan.
Yemeğini yiyemeyin engelli insanlar vardı ülkemizde.
Yatarak hayatlarını geçiren insanlarımız vardı.
Ve nufüsumuzun yüzde 10’ununu teşkil ettikleri söyleniyordu.
O insanlar nasıl hayatlarına devam ediyorlardı?
Nasıl bakımı sağlanıyordu?
Ve inanın evinde engelli olan bir insanın sosyal hayatı nasıl oluyordu?
****
Engelli olmayan bizler, engelli ailelerle ilgili gerçeği bilmiyorduk.
Bakıcısı, ihtiyaçlarını karşılayan olmadan engelli insanların hayatlarını sürdürmesi imkansız olduğuna yaşayarak şahitlik ettim.
Kaldırımlarında sağlıklı insanların bile yürümekte zorluk çektiği, megakent İstanbul’da (tabiki diğer kentleri de unutmamak lazım) tekerlekli sandalye ile yanında yardım eden olmadan gidilecek yere tek başına gidilemeyeceğini yaşayarak öğrendim.
Bırakın tek bir insanın bana yardımcı olmasını, 5 tane güçlü kuvvetli genç insanların yardımı olmadan varacağım yere ancak varabildiğimi yaşadım.
Ve engelli insanların en büyük yardımcıları; gözleri, kulakları, elleri, ayakları, ihtiyaçları karşılayanlar başta anneler, babalar, kardeşler, eşlerdi.
Ve anneler…
Elleri öpülesi, cennete hiç tartışmasız direkt gidecek olan o anneler.
Çocukları engelli, sosyal hayatı, eğitimi olmadan hayata tutunmaya çalışan anneler.
O engelli çocuklar, sonra kocaman olan insanlar, yardımsız yaşamayan engellilerimiz…
Kendilerini her şeyi olan anneler, babalar, eşler, kardeşler birgün öldüklerinde o engelli insanların hayatları ne oluyordu?
Sorumun yanıtını biliyorum. Tutanamayan engelli insanlarımız…
Annenin feryadını gazetemiz duyurdu
Otizmli Murat’ın annesi 9 Ocak tarihinde gazete merkezimizi ziyaret etti.
Haksızlığa uğradığını söylüyordu.
Feryat ediyordu.
Ve arkadaşlarımız, anneyi dinledikten sonra, 10 Ocak tarihinde haberi şöyle verdiler: “Önce idare ettiler sonra tebliğ ettiler.”
“Murat Doğruel, normal eğitimini sürdürdüğü engelli okulunda idare tarafından bireysel eğitim programına Ekim ayında dahil edildi. Anne Esra Cennet aynı okulda taşımada, hostes olarak çalışırken 9 Aralık tarihinde işten atıldı. Bir ay sonra da ekim ayında alınan karar anneye tebliğ edildi. Esenyurt Özel Eğitim Uygulama Merkezi ve Özel Eğitim İş Uygulama Okulu’nda eğitim gören otizmli Murat Doğruel isimli öğrencinin okul idaresi tarafından normal eğitimden alınarak bireysel eğitime tabi tutulduğu iddia edildi. Anne Esra Cennet Doğruel, kararın 2017 Ekim ayında alındığını, kendilerine ise 8 Ocak tarihinde tebliğ edildiğini belirterek, “Bize sorulmadan alınan bu karar için neden 3 ay beklediklerini merak ediyorum” diye konuştu. Otizmli Murat Doğruel’in annesi Esra Cennet Doğruel işin aslını şöyle açıklıyordu: “Ekimde alınmış bir karar ben işten ayrıldıktan, yaklaşık bir ay sonra bize bildirildi. Oğlum haftada 30 saat ders görürken şimdi bireysel eğitim kapsamına alındığı için 12 saat ders görecek. Bu çocuk madem normal eğitim göremez durumdaydı, neden bu kadar beklediniz?” diye yetkililere sesini duyurmak istiyordu.
Kör, sağır ve vicdanlarını yitirmiş olanlara
Ve bir annenin haklı feryadına kulaklarını tıkayan; gözleri kör, kulakları sağır, dillerini kullanmayan, vicdanlarını karartan yetkililere söylüyorum.
Derhal aldığınız kararı iptal edin.
Bir anne okul servislerinde çalışırken, Ekim ayında aldığınız kararı uygulanmayacak, anne işten atıldıktan günler, haftalar sonra kararı uygulamak nasıl bir hakkaniyettir?
Yetkiliye sorarlar: Madem kararı aldın uygalamadın bir anlamda görevi suistimal ettin.
Ne zaman anne işten atıldı, atıldıktan sonra uyguladınız.
El insaf… Nasıl bir yöneticiliktir?
Okulunuz adı, Özel Eğitim Uygulama Merkezi Murat’a benzer çocuklara eğitim vermek, onları toplumsal hayata kazandırmak için devlet size maaş veriyor.
Engelli annelerinin, otizmli evladı olan annelerin hayatını zorlaştırın onların hayatını zehir edin diye maaş almıyorsunuz..
Annenin feryadını Alatepe duydu
Ve o anne önceki gün Esenyurt Belediye Başkanı Ali Murat Alatepe’yi oğluyla beraber ziyaret etti.
Derdini anlattı. Yardım istedi.
Başkan Alatepe, anneye umut oldu.
Yardımcı olacağını, sorunun çözülmesi için elinden gelen herşeyi yapacağını söyledi.
Buradan Başkan Alatepe’ye teşekkür ediyorum.
Aileye sahip çıktığı için, kabul ettiği için.
Haberimizden sonra sessizliğini koruyan, Esenyurt Kaymakamı’na, İlçe Milli Eğitim Müdürü’ne, okul yetkililerine bir kez daha soruyorum.
Neden annenin feryadını duymadan; sessizliğini koruyor ve gereğini yapmıyorsunuz?
AK Parti iktidarı, engelileri görünür yaptı!
Seversiniz sevmezsiniz, oy verir vermezsiniz.
AK Parti’nin 2002’den sonra en başarılı yaptığı işlerden biri de engelli çocukların, insanlarımızın görünür olmalarını sağlamasıdır.
Engelli insanlara maaş veriyor, onların özel eğitimini devlet olarak üstleniyor, özel okullara gidenlerinde ücretlerini de karşılıyordu.
Ve inanın, engelli insanlarımız 16 yıllık AK Parti iktidarında görünür oldular.
Sosyal hayata karıştılar.
Dün bakılmayan, saklanan, utanılan engelli insanlara maaş verildiği için aileler içersinde bazen sorunlar bile yaşandı.
Neyse, engelli vatandaşlarımız, çocuklarımız bu ülkenin çocukları.
Ve onlar; acınmaya değil, hayatlarını kolaylaştıracak desteğe, ilgiye muhtaçlar.
Ve devletin kimi yöneticilerini de düşen aldıkları maaşı hak edecek işler yapmalarıdır.
Yoksa üç maymunu oynamak değildir.
