Hiçbir şeyin zıddının yokluğunda var olanı da bilemezsiniz. Hayat, ölüm karşısında değer kazanır ve insanlar bu yüzden hayatı daha çok önemserler. Peygamber efendimizin bir sözü vardır; “ölmeden evvel ölünüz” der.
Bazen gerçekleri bize hatırlatan tek şey ölüm’dür.
Bir süreliğine gözlerinizi kapatın ve kendi cenazenizi düşünün…
Her yerin karanlık olduğunu ve kefene sarılmış bedeninizi düşünün. Dünyadaki göreviniz sona ermiş ve sonsuzluğa doğru uğurlanmaktasınız.
Bu hayatta kazandığınız ve elde ettiğiniz hiçbir şeyi yanınızda götüremiyorsunuz.
Ne hayatta çok kazanmak için çırpındığınız paralar ne de elde ettiğiniz mal, mülk…
Hepsini bu hayat’ta bırakıp, sonsuzluğa uğurlanıyorsunuz…
Bir an yaşamınız film şeridi gibi gözününüzün önünden geçmeye başlıyor. Yaptığınız kavgalar, küstüğünüz kişiler, kırdığınız ve haksızlık yaptığınız insanlar hepsi gözününüzün önünde canlanıyor birden bire…
Ne kadar da boşmuş diyorsunuz kendi kendinize…
Belki hayatın geçiciliğini unutup bunca kırdığınız kalbin ne kadar da gereksiz bir şey olduğunu anlıyorsunuz.
Sonra sevdikleriniz geliyor gözünüzün önüne, onlara söylemek isteyip de söylemediğiniz ne çok sevgi sözcüğü vardı kim bilir ama hayattayken bir türlü söyleyemediniz. Belki sarılmak, onları doya doya öpmek ve onları ne kadar çok sevdiğinizi duymalarını kim bilir ne kadar çok istemiştiniz.
Ve bütün bunları hayattayken yapamamış olmak acı vermeye başlıyor.
Ertelediğiniz hayaller, yaşarken unuttuğunuz sevgiler ve incittiğiniz kalpler sizi çaresizlik ve pişmanlık duygusuyla baş başa bırakmaya başlıyor…
İçinizden keşke “Hayat”a geri dönebilsem diye iç geçirmeye başlıyorsunuz…
Ama artık çok geçti, sonsuz bir karanlıkta edebiyete uğurlanan bedeniniz artık geri dönemeyecek kadar geç kalmıştı her şey için.
Şimdi kapattığınız gözlerinizi açın ve eğer bu satırları okuyabiliyorsanız bütün bunları gerçekleştirmek için hala bir şansınız var demektir.
Büyük ozan Yunus Emre bir sözün de derki;
Mal Sahibi, Mülk Sahibi
Hani Bunun İlk Sahibi
Mal da Yalan Mülk de
Var biraz da Sen Oyalan…
Sevgili dostlar, İster zengin olun isterse fakir ama oyun bittiğinde şah’da piyon’da aynı kutuya konur. Bu dünya’dan göçenlerin yanında götürdüğü üç beş arşın bez parçasından ibarettir. Oysa ki mezardakilerin pişman oldukları şeyler için hala bu dünya’dakiler birbirini yemeye devam ediyor.
"Peygamber efendimizin bir sözü vardır; “ölmeden evvel ölünüz” der.".?..Kur an ın anlatımını yapan bir elçi "bu" sözü söylemiş olamaz.!..Anlatmak istediğiniz sanırım " vefat" olayıdır..Ölüm ise bir insan için verilen bir ömür (imar-yapılanma) ün tamamlanması sonrası oluşacak olan ve bu yaşamda olmayan bir "diriliş" dir…Konu anafikri olarak güzel bir anlatım..
Saygılarımla..