Kızıma bir şeyi yapmamasını söylediğim ve yaptığını gördüğüm zaman, bir daha aynı hatayı işlememeyi öğrenmesi için ona ceza veririm. O da gözü yaşlı bir şeklide affedilmek ister ve ifa ettiği durumun, bir iş, bir oluş belirten eylemini tekrar ederek bir daha yapmayacığını söyler ve söz verir… Bazı anneler ve bazı babalar bu gözü yaşlı yakarıştan hemen merhamete gelir çocuklarının dilediğini yapmaya izin verirler…
Şimdi Allah’ım tüm bu şamarık zavallı halimle sana soruyorum: Cezamı kabul ediyorum mutlaka hakkettim fakat, yalvarıyorum sana, bana “neyi yanlış yaptığımı” veyahut “ne yapmadığımı” söyle… ilham et! Ne yaptığımı/yapmadığımı bilirsem ona göre bir daha yapmayacağım. Senin merhametinden bir katre ruhuna düşen anne bile evladına ceza verirken sebebini yüzüne haykırır… Rabbim bu yüzsüzlüğümle bana cezamın sebebini bahşet ki onu/onları bir daha yapmayayım…
Galiba “neden, nasıl” diye düşünmeden önce özür dilemem, gururu ve ukalâlığı bir kenara bırakmam gerekiyor… Rabbim her nerede hata yaptıysam beni bağışla! Her neyi, nasıl yaptıysam ya da yapmadıysam -seni üzecek- beni affet Allah’ım! Beni bir daha aynı hataya düşürme! Her ne idiyse…
Ve… gururu/ukalâlığı bir kenara bırakarak şimdi de senden özür dilemem gerekiyor, sanırım…
Lüften beni affet…. Her nerede hata yaptıysam beni bağışla! Her neyi, nasıl yaptıysam ya da yapmadıysam -seni üzecek- beni affet! Bir daha aynı hataya düşmemem için bana fırsat ver… Seni bugüne kadar nasıl incittiğimi farkedemedim…
Şimdi, baştan alalım mı? Lütfen!
