Evettt… Şöyle bir zaman tüneline doğru bir yolculuk yapalım. Bakalım neler olmuş, neler bitmiş hayatta…
Zihnimi böyle bir yolculuk için zorlamadan çocukluğumdan itibaren her dönem kötü olayların yaşandığını anımsamaktayım. 1974’te Ajda Pekkan’ın “Aman Petrol, Canım Petrol’’şarkısıyla petrol krizini anlatması geçiyor tünelden önce. Çocuk beynimle sadece şarkı olarak düşünür petrolün çok sevildiğinden şarkı yazılmış adına sanırdım. Yine o dönemde Kıbrıs Barış Harekatını komşumuzun oğlunun orada zorlu bir askerlik yaptığından bahsedilmesi, döndüğünde savaşta olup bitenleri anlatması çok küçükte olsam da beynimin köşesinde hep kalmıştır.
12 Eylül 1980 darbesi. Zamanın başbakanı Süleyman Demirel ve Bülent Ecevit’in komşunun siyah-beyaz televizyonunda sıra halinde yere oturup atışmalarını izlerken ülkenin vahim durumunu kavrayabiliyordum. Daha birçok vahşetin filmlere yansımasını izledim esefle. Okula gitmek için yola çıktığımızda askeri arabadan inmeden jandarmaların bizi yoldan çevirip evimize göndermelerini unutamam. İnsan insandan korkar olmuştu. Sürekli acı kayıplar duyuyorduk. Sahipli, sahipsiz çoğu evlerin ve yıkık, dökük binaların duvarları, hatta taşlar slogan yazılarıyla dolu olurdu. Ellerinde kireç tenekelere uzun saplı fırçaları batırıp batırıp yazarlardı sloganlarını Sokağa çıkma yasağı, ardından evlerde arama ve çoğunun hapse atılması… 12 Eylülde siz görürsünüz diyenler kendileri görmüştü göreceklerini. Onlara fırsat vermemişti devletin askerleri…
Sonrası mı? Yine terör, yine gözyaşı… Yine kan akıyor, yine can yakılıyor. Tam kötü günler bitti, derin bir nefes alıp of çekelim demeye kalmadan bir yenisi daha ekleniyor anlam veremediğimiz, nereden çıktığı belirsiz olaylara. Hiç derdimiz yokmuş gibi başımıza birde Işid belası çıktı. Kim bu Işid? Tek başına hareket etmediği kesin. Kim kimlerden güç, destek alıyor? Arkasındaki karanlık güçler, karanlık yüzler kimler? Ne istiyor? Neler isteniyor? Yaptığı zulme gereken tepkiyi, cezayı neden vermiyor dünya ülkeleri? İnsanlık tarihi her dönemde kan, kin, nefret, işkence, menfaat, çıkar ilişkileriyle dolu. Bu ve bunlara benzer insanlık dışı utanç tablosuna destek verenler var maalesef.
Terörist başı Abdullah Öcalan’dan bahsederken “SAYIN” demekte neyin nesi oluyor Selahattin TAŞDEMİR. Milyonların karşısına geçip bunu diyor ve kimse bir şey yapmıyor. Vatana, millete ihanet eden, hakka, hukuka, anayasaya ters düşen bir durum söz konusuyken demokrasi deyip terörü meclisin içine sokmakla asıl demokrasiye ters düşmüyor muyuz acaba? Herkesin seçme seçilme hakkı olmalı yalnız seçilmesinde sakınca görülen, insanı insana kırdırtan bir durum olduğunda bu durum demokrasiye daha ters değil midir? İnsanın yaşama hakkını elinden alıyorsun sen. Kimsin? Nesin? Bizler vatanını, milletini seven birer evladı olarak daha ne kadar hizmet edebiliriz aşkıyla yanarken en ufak bir işe bile nail olamazken bu haddini bilmezler nasıl oluyor da meclisin içine kadar girebiliyorlar. Sayın Cumhurbaşkanım, sayın başbakanım bu duruma bir son vermenizi istirham ediyoruz. Terör öncelikle meclisten temizlenmeli. Sizlerden belki çok beklentimiz var ama sizler devlet büyüklerimiz olarak çok şeyler yaptınız yapmaya da devam ediyorsunuz. Sizlere çok şeyler başarmak yakışır. Bu zor durumun üstesinden de geleceğinizi ümit ediyoruz.
Neler oluyor hayatta? Neler neler olmuyor ki… Tabi ki arada güzel şeylerde oluyor. Ama yetmiyor. Kötü günler güzel günleri de karalıyor, siliyor bir çırpıda. Bizler yine de hep kötü olsa da sadece nefes almanın bile güzelliğini, nimetini bilip hayata ufacıkta olsa gülümsemeyle başlayalım. Kalbimizde insan sevgisi eksik olmasın. Kara bulutların yerini bir gün bembeyaz bulutlara bırakacağı günü düşleyerek dua edelim. Ümidimiz hep var olsun. Barışa, huzura, güzel geleceğe dair…
