(Müdürüm) Sn. Ersin Avanoğlu’na Arzuhalimdir

Bendenizin Sn. Ersin Avanoğlu ile epeyi hukukumuz vardır. Geçmişi anlatmaya gerek yok.
Yakından başlayalım.
Bundan üç ya da dört yıl öncesinden itibaren son iki aya kadar iş ilişkimiz vardı. Öyle, iş ilişkisi dediysem; ticari falan değil. Ast üst ilişkisi…
Bilen bilir, nerede yol çukuru, nerede patlak var hemen yetkililere haber veririm. Bunu vatandaşlık görevi bilirim.
Şurada yol göçmüş, kaza yaşanabilir ya da şurada su boşuna akıyor, müdahale etseniz iyi olur gibi…
En çok aradığım da su patlakları… Bazen kızarım kendi kendime “ulan buranın mahallelisi yok mu? Ya da muhtar ne güne duruyor, üstelik onca maaş alıyor hak etsin kerata” derim. İki üç gün ihbarda bulunmam fakat sonunda yine iş bana düşer.
Ersin Bey sağ olsun kısa zamanda cevap verir, ilgileneceğini söyler aradığım için de katmerli teşekkür
ederdi.
Bu arada,
Diyeceksiniz ki “ Büyükşehir Belediyesinin ihbar hattı varken neden Ersin Bey?” Önceleri onu denedim. Fakat önce oradan oraya bağlanmalar… Sonra bir yeni yetme kimsin, nesin, orası neresi gibi ahretlik sorgu, sualden sonra tamam beyefendi deyip beni postalarlardı. Bekle ki patlak tamir edilecek.
Ama Ersin öyle mi? Açıyorum telefonu “falanca mahallenin filanca sokağının falancanın dükkânından yirmi metre ileride bir parmak, boru kadar akıntı var.” O da teşekkür ederdi. Bu kadar.
Yani ben patlak görevlisi o da patlak amirimdi. Ast üstle laubali olması ne ayıp şey… Bu bize atamızdan kalan mirastı.
Sağ olsun,
Bir gün “abi sizi takdir ediyorum. Bu çağda bu kadar duyarlı büyükler kalmadı. Şimdiki gençler öyle mi? Hiç umurlarında değil, rahmetli babam da öyleydi. Deyiverdi, gurumu okşadı… Ve hatta babası ile bir anısını anlatıp ondan yediğim sillenin acısını hala unutamam diye de ilave etti.
Zannediyorum,
“Abi senin gibi yaşı kemale erip mürekkep yalamış, itibarlı bir kişinin lütfedip patlak bildirmesi alçak gönüllülük” demeye getirdi.
Lakin…
Şu son iki-üç aydır ne telefonlarıma çıkıyor ne de geri dönüyor. Bir gün gazetelerden kendisinin terfi ettiğini öğrendim. Yahu şunu bir arayayım hem tebrik edeyim ve hem de bir mevzuatla alakalı bilgi alayım dedim.
O mevzuatta şu idi;
Sen terfi ettin artık patlak işlerine bakmıyorsun. Benim terfi edecek halim yok, ama görevime devam etmek istiyorum. Ben kiminle muhatap olacağım? Öyle ya Ünye’de patlak bitmez.
Çıka, çıka genç bir sabu çıktı “müdürüm Genel Müdürümüzün yanında beyefendi. Konu ne idi
size ben yardımcı olayım.” Teşekkür ettim, adımı verdim, ararsa memnun olurum” dedim. Dönmedi tabii… Koskoca makam sahibi benim gibi patlak görevlisini arayıp “konu ne abi” diye sorar mı? Ayıp kaçmaz mı, şanına yakışır mı?
Şimdi ben ne yapacağım? Görevi bıraksam patlakları görünce içim daralacak, bırakmasam kiminle muhatap olacağım. Diyeceksiniz ki; “İhbar hattı var, orayı ara.” O kadar da uzun boylu Musa değil hani. Koskoca okumuş mürekkep yalamış patlak görevlisiyim, benim de itibarım var. Öyle yalu yulu kişilerle muhatap olurmuyum?
Bundan sonrası büyük nasihati:
Makam sahibi Ersin Efendi anlaşılan o ki; Ata sillesi sana yetmemiş. Sakal bırakıp umreye gitmek bu dünyada seni makam sahibi yaptı ama öbür dünya için Allah bilir.
Bazen okumuş olduğumu ima edip eşeklik ettiğimde anam rahmetli “ Kâbe’ye de gitsen hacı olamazsın” Derdi. Muhtemelen senin ananda sana söylemiştir.
Ben, Kaledere Mahallesi uşağıyım sen de Hamidiye uşağı. Aramızda sadece Hacı Emin Caddesi var. Burada doğdum burada rahmetlik olacağım. Ömrümce patlak görevlisi olurum memleketimin değerleri için bana zevk verir, ama sen ömrünce müdür olabilir misin? Allah bilir. Dilerim atana layık (daima) müdür olursun.
Belki atandan duymuştursun… Hatırlatayım… Rahmetli Eceanam çok kullanırdı…
“Çingeneyi padişah yapmışlarda… Ormandan geçerken hay gidi kasnaklıklar” demiş.