Yıllar önce bugün, seni dünya ile melekler tanıştırdı. Önce onlardan ayrılıyorsun diye ağlamaya başladın. Sonra gözyaşlarını silen başka bir melekle karşılaştın. Seni sevdi, kokladı, evladım diyerek bağrına bastı. Doğumhanenin kapısında ailen müjdeli haberi bekledi. Gelişin sevinçle kutlandı. Etrafını mavi ışığınla aydınlattın. Heyecanlı bekleyiş sona ermişti. “Hoş geldin” demek için sevenlerin sıraya geçti. Bu fasıl tam bitti derken kırk uçurma günün geldi. Büyüklerin elleri öpülmeye gidildi. Adetler bir bir yerine gele dursun, sen de dile geldin. İlk söylediğin kelime, ilk adımın, ilk yaramazlığın, hep ilklerin ailedekilerin hafızalarına kaydedildi.
Seneler ilerlemeye ve sen düşe kalka çocukluktan çıkıp büyümeye başlayınca bu sefer gerçek dünya ile tanıştın.
Hayata gözlerini işte o zaman açtın. Dostların, çevren oldu. Onlarla yaşadıkların yolunu çizdi. İyi deneyimler; güzelliklerin tadını verdi, kötü deneyimler ise canından bezdirdi. Her şeyden zevk almayı bildin, herkesten bir şeyler öğrendin.
Hesap defterinin daha son sayfası gelmedi. Hayatla alışverişin bitmedi. Arada defteri tozlu raftan çıkarıp yaşadıklarını analiz ettin. Kimi hesapları dürdün, kimileriyle mücadele edip yanlışları düzelttin. Bazen ilerlediğin yoldan döndün, bazen de yolun sonunu gördün. Kah güldün, kah ağladın yarı ömür böyle tükendi.
Her geçen yaşta bedenine ve ömrüne yenilikleri katarak ruhunu genişlettin. Nihayet yeni yaşına girdin. Bundan sonrası için bütün güzel dilekler senin.
Bu sabah güneş senin için doğdu ve sırf senin için bu kadar sıcak gülümsüyor. Herkesi olduğu gibi hayat seni de imtihan etti, iyisiyle kötüsüyle bir yaş daha geçirdin. Yeni yaşının sana yeni umutlar getirmesini dilerim.
“ Hayatınızı yaşamanın iki yolu vardır; birincisi sanki hiçbir şey mucize değilmiş gibi yaşamak, ikincisiyse sanki her şey bir mucizeymiş gibi yaşamak.” Diyor Albert Einsten.
Öyleyse her doğum bir mucizedir, sen de mucizenin ta kendisisin. İyi ki doğdun iyi ki varsın, hayat seni tüm güzellikleriyle kucaklasın.
