Amerikalı bir grup meslekdaşım modern tıbbın “hastalıklarla korkutma” olayını ortaya koyan güzel bir çalışma yapmışlar.
Araştırmaya göre, çocuk doktorunun sadece “reflü hastalığı” adını kullanması bile anne-babaları gereksiz bir telâşa sevk ediyor ve “aşırı teşhise” yol açıyor (1).
Reflü adını duyan ilaç istiyor
Bir pediatri kliniğini ziyaret eden 175 anne-babaya çocuklarının kusması ve ağlaması durumunda hangi senaryoya göre davranacakları soruluyor.
Bir gruba çocuklarının reflü hastalığı olduğu söylenirken bir guruba ise herhangi bir hastalıktan söz edilmiyor.
Anne-babaların yarısına ilaçların işe yaramayacağı söylenirken, diğer yarsına ise ilaçların etkinliğinden bahsedilmiyor.
Neticede, reflü hastalığı ifadesini duyan anne babalara çocuklarının diğer bakımlardan sağlıklı oldukları söylense ve etkili olmadıkları bildirilse bile ilaç tedavisinde ısrar ettikleri tespit ediliyor.
Reflü hastalığı aşırı teşhis ediliyor
Missouri Üniversitesi uzmanlarından Laura Scherer başkanlığında gerçekleştirilen araştırma Pediatrics isimli tıp dergisinde yayınlandı.
Scherer şunları söylüyor:
“ Bu senaryoda reflü hastalığını kullandık çünkü bebeklerde bunun aşırı-teşhis edildiği ve proton-pompası-inhibitörleri de dâhil olmak üzere birçok ilaçla aşırı tedavi edildiği konusunda endişeler var.
Reflü ilaçlarının satışının 5 senede (1999-2004) yüzde 700 artması bunun en iyi delili.
Reflü hastalığı ilaçlarının satışı roket hızıyla artıyor ama bunların kusan ve huzursuz olan çocuklara faydası olduğunu gösteren yeterli delil bulunmuyor.
Bu tür ilaçlar ancak endoskopiye ispatlanmış ağır vakalarda işe yarayabilir.
Bütün mesele basit kusma ile mide asidinin yemek borusuna kaçmasıyla orada hasar oluşturmasıyla karakterize reflü hastalığının birbirine karıştırılmasıdır.
Reflü hastalığında da kusma olabilir ama her kusma reflüden olmaz.
Hem doktorlar hem anne-babalar bu teşhislerin kudretini bilmelidir.”
Reflü bir hastalık değildir
Altı aylıktan küçük bebeklerin yarısında kusma olur ve sebebi de mide kapağının yetersiz oluşudur. Bu ciddi bir durum değildir ve çocuk bir yaşına gelene kadar da kendiliğinden düzelir.
Böyle bir teşhisle bebekle gereksiz ilaç verilmesinin önü açıldığı gibi, çocuğun bir hastalıkla damgalanması anne-babaları belirtiler geçtikten sonra bile huzursuz etmeye devam eder.
Bebeğin gelişiminin normal olması, kilo alması onda ciddi bir durum olmadığının en güzel göstergesidir.
Bebeklerde öksürürken kusma olması da çok mutat bir olaydır.
Gelelim neticeye
Modern tıbbı en büyük “numaralarından” biri de gelip geçici bir takım şikâyetleri mutlaka ilaçlarla tedavi edilmesi gereken hastalıklara çevirmektir.
Öksürüğü biraz uzun süren birine hemen “astım”, işleri iyi gitmediği için canı sıkılana “depresyon”, midesinde biraz yanma olana “reflü” teşhisi konur ve çoğu zaman hayat boyu kullanmak üzere bir torba da ilaç verilir.
Bu arada kulağına, astım ilacını bir gün bile bırakırsa “astım krizinden aniden ölebileceği” veya reflü hapını aksatırsa “hastalığın kansere çevirebileceği” fısıldanarak korkutulur.
Modern tıp için “hasta korkutma sanatı” dense yeridir.
KAYNAK
1. http://pediatrics.aappublications.org/content/early/2013/03/27/peds.2012-3070
