Sovyetler Birliğinin dağılması hakkında tarihi, siyasi, ideolojik ve ekonomik değerlendirmeler yapıldı. Halen de yapılmakta…
Bu değerlendirmeleri bir tarafa bırakarak, değişim sürecinin son bir yılına bakılırsa, görülecektir ki tam bir yağma dönemidir.
Gorbaçov, Yeltsin ve Şevardnadze’nin önderliğinde gerçekleşen bu dağılma, sadece bir devletin dağılması değil, mallarının da yağmalanma sürecidir
Bir gün önce, sadece maaşlı bir Rus, ertesi gün, milyar dolarlık çelik fabrikasının sahibi olabiliyordu.
Batı bu yağmaya özelleştirme dedi. Ve süreci destekledi.
Hatta Başbakan Tansel, Türkiye’deki özelleştirmelerin gecikmesi üzerine, 70 yıllık komünist ülke Rusya bile, özelleştirmeleri tamamladı, biz hala özelleştirmeleri yapamadık diye, şikayetleşmişti.
Son komünist devleti yıktıklarını da (Tansel) ifade etmişti.
Rusya’da yağmanın hızlı yapılmasının sebebi, Yeltsine yol göstericilik yapan, Yeltsin’i sonuna kadar destekleyen, hep Amerika ve Batının kuruluşlarıydı.
Bu günlerde, Putin tarafından varlığına son verilen USAID (Amerikan yardım teşkilatı), Yeltsin’in yanı başında durmuş, ona tam destek vermişti.
Hatırlayın, bir tankın üzerinde Yeltsin vardı. Yanı başında, Rus ordusunun generalleri Parlamento Binasını bombalıyorlardı. Kendi Parlamentosunu bombalamak için Amerika’dan general başına bir milyon dolar aldıkları yazılıp çizilmişti.
Almayıp direnenlerse, madalyalarını satarak geçimini temin etmek zorunda kalmışlardı.
Bombalayan generallerden birisi geçenlerde zehirlenerek öldü. Batı ile birleşip bir devletin yıkılışına katkı yapanlardan, 21 yıl geçse de, hesap bir şekilde sorulabiliyor.
Uzun bir giriş oldu ama ülkemizde de, benzer bir süreci yaşamakta olduğumuzu düşünüyorum.
Ordumuza, daha doğrusu Türk Devletine indirilen Balyoz, tıpkı Sovyet Parlamentosunun bombalanmasına benziyor.
Rusya’da, o gün devletin yıkılması için gayret gösterenler bu gün hesap veriyorlar.
Ben 68 yaşındayım. O günleri görür müyüm bilmiyorum. Ama tarihten bildiğim bir şey var. Zorbalar ilânihaye iktidar olamazlar. Bu çıkışın bir de inişi var.
Bu iniş elbette olacak. Ama biz ne yapmalıyız, bu inişi nasıl hızlandırmalıyız soruları açıkta kalmazsa.
Vatan bütünlüğüne, laikliğe, aydınlanmaya, dirliğimize, milli birliğimize ve varlığımıza el uzatanlar er geç hesap vereceklerdir.
Hep, NATO’cu paşalar tankın yanı başında durmayacaklardır.
Alametler çoktan peyda oldu bile…
Bülent Esinoğlu
17.9.2012, bulentesinoglu@gmail.com
