Eninde sonunda toprağa karışacağız.
Onu bunu bilmem, kendimden sorumluyum. İnsanım, hatalarım çok oldu ve son nefesime kadar daha nice yanlışlarım olacak kim bilir…
Bildiğim bir şey var ama; kimsenin canını bilerek ve isteyerek yakmadım. Aldatmadım, kandırmadım, arkalarından konuşmadım, ellerine göz dikmedim. Başımı yastığa koyar koymaz uyuyabilmemin sırrı da burada sanırım.
Fakir bir ailede büyüdüm. Sofradaki ekmeğimiz, suyumuz, aşımız alın teri kokuyordu. Annemin ve babamın birbirlerine olan aşkları, bağlılıkları ta o zamanlarda zerrelerime kazındı ve ben bu yaşıma kadar o sevginin pınarında serinledim. Nefeslenmeye de devam ediyorum.
Ne olursa olsun, düştüğüm yerlerden yeniden kalkmasını başarabildim. Çocuk ruhuma o zamanlar ekilen sevgi tohumları, ailemdeki aşk kokan yıllarım, benim en büyük hazinem oldu. Son nefesime kadar da olacak şükürler olsun.
Annem, babam, ağabeyim, kız kardeşim, akrabalarımın çoğu yok artık etrafımda. O son yolculuğa yaklaştığımın bilincindeyim. Bu nedenle bana çok faydası olan bir duamı paylaşacağım şimdi. Belki birilerine de faydası olur inancımla.
Annemin ölümünde Kuşadası’na gelmiştim. Hem maddi hem manevi bir sürü sorunların içinde yüzdüğüm yıllar… Sürekli tek çareyi dualarda, okumalarda bulduğum anlar… Ciltlerce eserleri arka arkaya okuduğum, kurtuluşu okumada aradığım o çok zor yıllar… Okutan Yaradan’a şükürler olsun. Çaresiz ve ne yapacağımı bilemediğim, gecelerimin gündüzüme karıştığı zamanlar.
Evde baş sağlığı dilemeye gelenlerin olmadığı bir zamanda rahmetli halam halimi anlamış olacak ki, ellerimi tuttu, bana bir dua öğretti. O Arapça söyledi önce, sonra da Türkçe açıkladı. O günden bugüne, sokakta, yatakta, sahilde, işte, aşta, her fırsatta bu duayı hep yapıyorum. Ben çok faydasını gördüm.
Ayağıma takılan taşlar olsa bile, yüce Yaradan’ın görünmez elleri, güçleri sayesinde karanlıklar aydınlığa dönüyor. Maddi, manevi sıkıntılarım çekilir oluyor. Başıma gelen olumsuzlukların mutlaka benim için bir ışık olduğu bilinciyle yaşıyorum. Elimde bir lokmam var ise paylaşarak çoğalmanın bilinciyle yaşıyorum. Biliyor ve inanıyorum ki, her birimiz birbirimizden sorumluyuz.
Bana senelerdir güç veren o duamı çok kişiyle paylaştım. Şimdi genele yazarak paylaşmak istiyorum. Dilerim, birilerine de faydası olur.
– Allah’ım; sen benim, bizim vekilimizsin. Bütün işlerimi, sorunlarımı, sevinçlerimi, kederlerimi, yoluma taş koyanları sana teslim ediyorum. Senin adaletine sığınıyorum.
Biliyorum ki; her şeyin en iyisini, en dürüstünü, en ahlaklısını, en hayırlısını, en sağlıklısını, en güzelini, en bolunu ve en kutsalını sen bilirsin sen verirsin.
Senin hikmetlerin, güzelliklerin, zenginliklerin, nimetlerin sonsuz. O sonsuz güzelliklerinden, nimetlerinden hepimize bol bol ve alın teri kokanından ver yüce Yaradan’ım.
Biliyor ve inanıyorum ki şu boşlukta desteksiz kendi ekseninde dönen Dünya’da, ölüm her birimize bir nefes alımı kadar yakın. Bizleri doğru yola, senin istediğin yola götür. Aldığımız her nefes için şükretmeye izin ver.
Yediğimiz her lokmayı, içtiğimiz her damla suyu, giydiğimiz her giysiyi, başımızı koyduğumuz yastıkta eşimizi helâlinden ver. Yavrularımıza helâlinden işler, eşler nasip eyle!
Alın teri nedir bilenlerle buluştur her birimizi Allah’ım.
Ellerimi göklere, yüreğimi sana açmama izin verdiğin için sonsuz şükürler ediyorum yüce Yaradan’ım.
Eninde sonunda toprağa karışacağız.