Kültürün akıl yürütme ve düşünce üzerine etkilerini bu işin uzmanlarına bırakalım.
Ancak, şunu ifade ederek söze girelim. Reklam, egemen endüstriyel yapıyı destekleme ve yeniden üretmesi içindir.
30 Ağustos Zafer Bayramı etkinliklerini Atatürk Kültür Merkezinden naklen yayını izliyorum.
Gururlanıyorum, bizi biz yapan mitlere vurgu yapılmasından duyduğum iç hazzını yaşıyorum. Tam bu sırada, Hava Kuvvetleri Merasim Taburu Bando ekibinin bandosu üzerinde yazan şu ibareye gözüm takılıyor. “Turkish Air Force Band” Yani Hava Kuvvetleri Bandosu. Bizim Bildiğimiz davul’un üzerine bu yazılmış.
30 Ağustos Zafer Bayramındayız, Türkiye’deyiz, Ankara’dayız, Türk İnsanının karşısındayız.
Arkasından Mehter Takımı geçiyor. Onun davuluna TRT zum yapmıyor. Ama özellikle Turkish Air Force Band ifadesine zom yapıyor.
Amerikan kültürünün ta hücrelerimize kadar nasıl işlediğini ve benliğimizi nasıl kemirdiğini ifade etmeye çalışıyorum. Milli Bayramımızın ciğerine oturmuş Amerika’yı görüyorum.
Bir taraftan yerli yapım silahlar ile övünmeye çalışırken Amerikan malı davulu görüyoruz.
Biz biliyoruz ki, ordumuz Türk ulusuna yürekten Bağlı canımız ciğerimizdir.
Şimdi çok acı ama gerçek bir şeyi ifade etmek istiyorum. Eski genel Kurmay Başkanı Başbuğ, görevi Işık Koşaner’e devir ederken ağladı. Aslında bu ağlama çaresizlikten doğan sinir bozukluğunun ifadesi idi.
Bizim Genel Kurmay Başkanımızı ağlatan asıl sebep; Hava Kuvvetleri Davulu üzerende yazılı olan Turkish Air Force ibaresidir.
Benliğinin içine NATO’yu bu kadar dahil edersen, davulun üzerine Türkçe değil, Amerika’nca yazarsan devir teslim törenlerinde sana ağlamak kalır.
Sen Polis Müdürü Hanefi Avcı kadar bilgi ve haber sahibi değimlisin ki, Polis Müdürü kadar cesaret gösterip de, Fethullah’ın yapıp ettiğini korumakla yükümlü olduğun halkına açıklamıyorsun?
NATO’nu içinde yaşamaktan mutlu olan subayların geleceği yer, Başbuğ’un devir teslim töreninde ağladığı yerdir.
