martılar…
severim ben martıları…
yaşadıkları şehirlerde vapurların ardından uçuşlarını…
kendilerini tanımlayan çığlıkları ile,
suyun köpürmesi ile özdeşleşen beyaz renklerini…
heyecanlarını…
martılar…
bizi memleketli yapan deniz kenarındaki martılar…
beni anavatana döndüren,
mekanımızı ve memleketimizi hatırlatan yüzlerce simge sebeplerden biri…
yüreğimizin,
ülkemizin,
sevdiklerimizin değerleri…
***
çocuklar…
severim ben çocukları…
yaşadıkları evlerde, mahallelerde ve anne baba ardından koşuşturmalarını…
kendilerini tanımlayan çığlıkları ile,
saflıkları ve hayat dolu oluşları ile özdeşleşen varlıklarını, heyecanlarını…
çocuklar…
bizi aile yapan evlerimizin kenar köşelerindeki çocuklar…
beni evime döndüren,
mekanımızı ve yuvamızı hatırlatan yüzlerce simge sebeplerden biri…
yüreğimizin
ülkemizin
sevdiklerimizin değerleri…
çocuklar ve martılar…
oğlum ve onunla yapmayı hep özlediğim deniz kenarında balık avlanan oltalar…
yüreğimizin, ülkemizin değerleri…
deniz kenarında olta sallayan, bizi hayata, umutlarımıza bağlayan çocuklar…
ve çocuklara eşlik eden martılar…
***
martılar,
hep uçarlar ve bizler ardından bakarız ilgiyle…
çocuklar,
hep koşarlar ve bizler ardından bakarız sevgiyle…
değişmeyen,
martılar ve çocuklar da…
***
bir gün hepsi uçarlar…
Tuncay D. KALEMOĞLU
12.Aralık, 2011
www.tdkalemoglu.blogspot.com
