Lunapark, okulumuza yakındı; ama hiç gitmemiştik. O gün çoğunluğa uyup iki arkadaş ile parka gittik. Yalnız hava kararmadan okula dönmemiz gerekiyordu.
Çarpışan otomobilleri izlemek ve sıra gelirse binmek amacıyla, kapalı alana girdik. Bitiş ve başlama zilini takip ediyor ve bir taraftan da sıra geliyor diye heyecanlandık. Sonuçta otomobile bindik. Çarpışmanın yaşandığı ve dikkat etmeyenlerin zor anlar yaşadığına tanık olduk. İki kişi aynı arabada ağırlığımız sayesinde bir tarafa savrulmuyoruz. Arada biz de çarpıyor ve çarpılıyoruz. Özellikle kız çocuklarının otomobilleri kendi yönüne değil de çarpma ile atıldığı yere doğru gidiyordu.
Yine de çarpılmaktan şaşkına döndük diyebilirim. Yine de neşeli zaman geçirdik. Çarpışan otomobil diye insanlar boşuna koşmuyormuş. Zil sesiyle rahat bir soluk aldık. Bundan sonra parkın farklı alanlarında insanları izledim. Yalnız dahil olmadım. Çocukça davranışlara gülsek de oyuna katılmadık. Bu arada zamanımızda az kalmıştı.
Geri dönmek için aradan çıktık. Koridor gibi bir yere girdik. İleride insanlar katıla katıla gülüyordu. Amma da güldüler, dedik. Yaklaştık ve biz de aynaların karşısında kendimizi bulduk.
Aynalara baktıkça gülmek ne kelime soluk alamayacak hale geldik. Bizim için de bunlar neye gülüyor, diyen olmuştur. İçimiz dışımıza çıktı. Bu kadar gülmemiştim. En az yarım saat kaldık. Zaman geldiği için okula koştuk.
Okula varana kadar da gülmeye devam ettik. Bekçi “biraz daha sessiz,” dedi. Sınıfa çıktık, Gülmemiz dikkat çekti. Sınıfta oturan arkadaş “aynalar,” dedi. Biz katılarak gülmeye başladık, o normal bakarak, “yeni mi gördünüz,” dedi. Şaşırdım ve siz gördünüz mü? Diye sordum.
Yoklama alınmaya başlandı ve burada olduğumuzu söyledik. Arkadaş biz geldiğimizde aynaların marifetine görmeye gittik, demesin mi. Ben de peşine çarpışan otomobilleri söyleyecektim ve vazgeçtim. Çarpışmanın da zevkini tatmışlardır, diye düşündüm.
Yorgunluğa rağmen, konuları çalıştım ve yarına hazırdım. “Biliyorum” diyebilirdim. Zamanı geldiğin de yatmaya çıktım. Gün boyu gezmiş her tarafımız ağrımıştı.
Yıl sonuna kadar, bir daha lunaparka gitmedik.
Hasan TANRIVERDİ
