Şimdi daha çok “anlatıcılar” var; gidene gidiyorsun deyen, uçana uçuyorsun deyen, eskiden olana oldu deyen, esrisine gizem deyen… onları deyen diğer insanlara değil, kendine diyor her şeyi de. Kendinden deyen çok az. Anlatıcılar. Bunlar bu yüzden deli. Bana güneşi anlatıyor, hatta güneş olduğumu iddia ediyor; ya peki bende yanmak, sonrasında sabah olmak, sonrasında akşam olmak, sonrasında haylaz çocukların elindeki mercekten geçip bir kağıt yakmak, sonrasında aynadan yansıtıp bizi sevgilinin gözüne hasret olmak. Yanmaya zaman yok hiçbir şey için. Beklemek yok hamdan pişmişe. Doğrudan, olduk. Sözcük bedava olunca, kağıt ve kalemde ve görünmez hunili deliler, olacağı bu. Anlat anlat geç. Lapacılar.
Yazım mekanlarında, Internet'te yazıştığınız bazı kişilerin bahsettiklerini, yorumlarını tuhaf bir içsesle birlikte duyduğumuz olur… Azdır böyle insanların sayısı… Sosyomat'ta, ara ara, yazdıklarıma yorum yapan ve Sosyomat'ın eskilerinden bir arkadaşımın öldüğü haberini aldım; geç öğrendim. Bir ara, iki yıl kadar önce, Şarkışla'da bulunduğunu da söylemişti ve bunun üzerine sohbetlerimiz/yazışmalarımız olmuştu. "Kimsessiz" takma adlı arkadaşım. Kim bilir, ismi neydi? Nerde ve nasıl öldü?..
Yüceldiğinizi hissedersiniz; boyutsuz bir yüceliş hissidir bu. Fakat galiba önemli olan kaç kişiyi de yücelttiğiniz ve yüceltebildiğinizi bilmek. Öte türlüsü, yani kendi yüceltisi kişinin bir yanılsama da olabilir; yüceliş gerçek olsa bile sahipsiz ve içi helyum dolu bir balon gibi nereye bu yüceliş boşluğuna da düşebilirsiniz.
Çirkin diye bir şey yok aslında; güzelliğin eksikliği var..da diyebiliriz. Bu, daha pozitif bir yaklaşım oluyor, gibime gelse de, bazen gibime gelmiyor. Bir bütün halinde düşünüş olduğu için bu, ister istemez bir diyalektik zemin de sağlıyor bize. En azından bu açıdan iyi. Nedir çirkin? demekten ziyade, nedir bendeki çirkin ve güzel birlikteliği? demek… Kaytaramıyoruz böylece.
Kelimeler ne tuhaftır. Dilbilgisi dışında. Kelimeler mananın evleri. “Kelimelere kanat takmışsınız, uçuşup duruyorlar,” dedi. Ya benden gidiyorlardı, ya ona varıyorlardı; fakat onların kuşlar gibi olduklarını deyecek oldum sanki benden uçmamışlar gibi, deyemedim. Bir göç, kiminin göçü kimine seyran, seyirlik. Ya giden hep ben isem dedim, ben sadece onlar isem.
Not:
-“diyememek” kelimesini “deyememek” olarak değiştiriyorum.
