Bir araştırma insanlar (genellikle) doğal olarak iyidir der. Ben de kalpten inanıyorum buna. İyilerin kazanacağına, mutlu sonların olacağına, adaletin yerini bulacağına ezberlerim bu yüzden…
Sanırım yıl 84. Orta birdeyim. Şimdinin 6. Sınıfı. Bir resim-iş öğretmenimiz var. Bir öğrencinin bir gereci çalınmış. Bugün bile ne olduğunu hatırlamadığım… Öğretmenimiz azimli, suçluyu bulacak. Ama hiç akla gelmeyecek bir yöntemle… Dersin başında başladığı sıra dayağını dersin sonuna kadar devam ettirdi. Ya biri itiraf edecek ya da gören biri diğerini ispiyonlayacak. Beklediği olmadı ama o da azminden bir şey kaybetmedi. Bir metrelik cetvelle vurduğunda beyaz bir iz çıkarıp hemen sonrasında kırmızıya dönen avucum o günü kadar hiç görmediği bir acı ile şişti. Ben mi acıya dayanıksızdım yoksa diğerlerinin canının ne kadar yandığından bihaber olduğum için mi bilmem derinden etkilenenin ben olduğumu düşünmüştüm. O çok eskide kalan anıda, bir şey daha kazınmış hafızama; vurduğu bazı kişiler ellerini bacaklarının arasında sıkıştırıp acıyı hafifletmeye çalışmıştı…
Yıllar sonra sosyal medyada o öğretmenimizin paylaştığı küçük bir yazının altına satırlar dolu kötü sözler yazmış öğrencileri. Sadece bizim okulda değil, gittiği öğretmen liselerinde de aynı muamelelerini devam ettirmiş.
Bu küçük anı neden kalmış hafızamda? Çünkü iyilik olağan beklenti, kötülük ise münferit. Kötülük yaygın olsaydı kanıksanırdı. Böyle çok uzaklardan çıkıp gelmezdi önümüze…
Kötülerin kanıksanmadığı nice yıllara umutla….
