Çocuğun durağanlığına üzüldüm.
Yavrum, sevdiğin bir çiçek ismi söyler misin? Dedim.
Papatya.
Menekşe, dedim.
Mor, pembe, kırmızı ve beyaz menekşe dedim.
Papatya ile menekşenin hangi renkleri ortak dedim.
Beyaz dedi ve papatyayı tarif etti. Ortası sarı, kenarlar beyaz süslü dedi. Biraz açıldı çocuk. Gülmek istemesen de gül dedim. Gül ki, yüzün gözün ve gönlün açılsın. Kalbin neşeyle dolsun.
Kötülerden korumalısın kendini, yaklaşma öylelere uzaklaş ki, göremesin seni. Sevgi ve neşe topla doldur kalbine, yüreğin mutlu olsun. Dünyaya hoş bak ki, başarılı olasın.
Coşkuyla oku şiirini, çiz kitabını sayfalar dolsun yetmesin satırlar ve defterler dolsun. Göz yaşlarını sil akmasın önüne, çıksın göklere bulutların göz yaşlarıyla karışsın. İster karalara ve ister denizlere dökülsün. Karalarda toprağı yumuşatsın, gülsün neşe dolsun bitkiler. Açsın çiçekler ve tatlansın meyveler. Denizlerde sakinleşsin dalgalar ve oksijenlensin balıklar.
Neşelen, koş oyna ve mutlu ol. Olmasın gamın ve kederin. Doğada neşeli ol ki, sevinçlerle dönsün sana. Çalış, onurlu ve güçlü hareket özelliğinde olmalısın.
Kendine yaşanacak bir dünya yarat. Dünyanda gururlu, güvenli ve korunaklı bir yaşam süresin.
Bilgi olsun isteğin, fen olsun bildiğin ve algın uzay olsun.
Papatya, beyaz, kırmızı, mor ve pembe menekşe olsun çiçeğin.
