Güneşli bir pazar günü, güzün son demleri, ve bugün benim doğum günüm. Bu güneşin hayatıma da yansıyıp yaşantımın günlük güneşlik olmasını diliyorum. Bazen havama kar yağsa da her 20 Kasımda güzel olur havalar, varlığıma İNAT…
Dört dörtlük yaş, ardından kırk beşlik plak gibi olan ömrüm kırk ve kırkın altındaki yaşlardan sonrasını saymıyor. Hele hele kırk beşten sonrası hiç saymak iste(n)miyor. Çok sevdiğim sonbaharın en güzel halinde kalmak arzum. Hiç bitmesin, devam etsin, kırk ikindi yağmurlarıyla ıslansın esvabım urbalarım. Bir çocukluğumuz güzeldi birde gençliğimiz. Çocukluk ilkbahara benzer, beyaza bezenen ağaçlar gibi bembeyaz bir dünya, tertemiz bir hayat… Apak bir kalp. Gençlik ise benzer yaza… Capcanlı doğa, cıvıl cıvıl tabiat… Yazın ateşi sarar gençliği, güneş gibi yakıcı ve kavurucu, ay gibi parlak. Dolunay gibi romantik, mehtap gibi güzel, yakamoz gibi gizemli. Yazın yazılır aşkın sevginin kitabı. Çok hızlı yaşanır, hızlı geçer gençlik yılları… Sonbahar orta yaşların mevsimi. Yaprak dökerken ağaçlar, insanda huzursuz edenleri hayatından döker tek tek. Hüznünü, huzurunu alır yalnız yaşar hazanını GÜZ GÜLLERİ arasında. Yaşlılık kış mevsimi gibidir. Soğuktan ayaz kesmiş etraf, sert ve çetin. Pamuk gibi yumuşaktır ihtiyarların yüzleri. Kışın lapa lapa yağan pamuk kar gibi. Damdan aşağı sarkan buz gibi serttir nasırlı elleri. Gözlerine yansır hüzünleri, buz keser o an bakışları. Ümitsizce beklerler, bu yılda atlatabilir miyiz hayatımızın kışını diye.
Vakit’e de benzer insanoğlunun evreleri. Çocukluk sabah gibidir. Sabah ezanı gibi huzurlu ve dinlendirici. Ana rahminden doğuşu tan yerinin ağarıp güneşin doğmasına benzer. Yavaş yavaş göz kırpar hayata. Hiçbir şeyin farkında değildirler loş aydınlıkta. Sessiz ve sakin. Gençlik öğlen gibidir hayatın en parlak anı. Tepeden vuran güneş gibi harlı. Mola verdirir işe güce. Çalgı çengi, eğlen eğleneceğin kadar. Herşey günlük gülistanlık, aydınlık. Orta yaş ikindi gibidir. Yavaş yavaş karanlığa gömülmeden aydınlık, güvenilir yere atmaya hazırlarsın yorgun bedenini. Gün bitimini izlersin pencerenden. İhtiyarlık akşam gibidir. Ömür tükenir güneş ufukta batarken. Elinden hiçbirşey gelmez durduramazsın güneşin batışını. Kararır etraf. Sonrası kapkara zifiri karanlık.
Hayat işte. Ne yaşatırsa yaşatsın, yaşınız ne olursa olsun yaşamak yine de güzel be usta. Ömür dediğin bir tutam hayat, bir yudumluk nefes, bir anlık canlılık. Hayatınız, nefesiniz, canınız daralmasın, daraltılmasın, daralttırmayın. Sevmeyene köle, sevene gebe olmadan huzurla geçirin çok şey sığdırdığınız şu kısacık ömrünüz. Yaşantınız ömürden ömür çalanla değil ömür katanla ömürlük olsun. Her gününüz doğum günü olsun. Hayat sizlere hep güzel şeylere gebe kalıp en güzel doğumları sunsun.
