Kısa bir süre önce Doğu Karadeniz vilayetlerine seyahatte bulundum. Her ne kadar gezilecek görülecek yerler önceden planlanmış olsa da insanın karşılaştığı ilginç durumlar olmuyor değil.
Seyahatlerimin birinde bazı okullara gidip Söğütlü Ortaokulu adına çıkaracağımız bir dergi için bazı görüşmeler yapıyordum. Daha önceden tespit ettiğim okula gidip durum hakkında açıklamalarda bulunuyordum. Yani bir ön görüşme yapıyordum.
Şu anda adını vermemin uygun olmadığı bir ilçeye yolum düştü. Adını veremem çünkü yazacağım konu pek olumlu değil. Bu sebepten orada yaşayan insanların tamamını zan altında bırakmamak için vaziyeti anlatmam daha uygun olur.
Uzun bir yolculuğun ardın uğradığım ilçede bir çay bahçesine gittim. Orada gözüme kestirdiğim birine “burada falanca lise nerede” diye sorup kendisinden bu hususta yardım istedim. Sorduğum kişi bana “Yabancı mısınız” diye sordu ve “evet” cevabını aldıktan sonra sorduğum okulun yerini bilmediğini söyledi. Ancak bana da yardım etmek istiyordu. Orada bulunan herkese benim sorduğum okulun nerede olduğunu sordu.
Ben bekliyordum.
Sonunda biri “Şuradan git yaklaşık 500 metre sonra sor” diye yön gösterdi. Ben hemen o tarafa yolandım. Denilen yere gelince sorduğum kişi bana yanlış geldiğimi ve yaklaşık bir kilometre uzaklıkta başka bir yer tarif etti.
Gittiğimde orada da bilen çıkmadı.
Epey dolaştım.
Sonra arabayı bir yere park edip herhangi bir vatandaştan herhangi bir okulu sormaya karar verdim. İlla sorduğum okulun olması şart değildi. Bir vatandaşa “Buralarda bir lise var mı” diye soracaktım.
Arabayı park ettikten sonra hemen yanımda bir lisenin adının yazdığı bir tabela gördüm. Biraz inceledim ve okula benzer bir bina göremedim. Bu sefer oradan geçen birine sormak için bekledim.
Bir zaman sonra düzgün giyinikli 40/45 yaşlarında bir beye tabeladaki okulu sordum. Adam bir tabelaya bir bana baktı. Bana “Bilmiyorum” dedi. Daha sonra “Galiba yabancısınız” diye bir soru sordu. Evet, cevabından sonra kendi kendine “Çok ayıp oldu size karşı” dedi. Sonra bu “Çok ayıp oldu” cümlesini duyacağım şekilde mırıldandı.
Adam çok üzgündü.
Sonra orada oturan iki kişiye sordu benim için. Adamlar tarif ettiler. Meğer çok yakınmışım. Bana yardım eden adam “Ayıp oldu” diye mırıldanarak yanımdan ayrıldı. Ben “Arabayı alıp öyle gideyim” dedim. Son kişi bana “Gerek yok.
Araba istediğin yerde durabilir. Hatta üzerinde anahtar bile olabilir. Merak etme. İlçemiz bu hususta emindir. Sana bunu garanti ederim” dedi.
Adam okulu bilememenin üzüntüsünü ilçenin olumlu özelliğini ön plana çıkararak açıklamalarda bulundu.
Ve ben aradığım ikinci okula vardım. Gerisi planlanan şekilde devam etti.
Şimdiii:
Küçücük bir ilçede okulların yeri bilinmiyorsa insan bu durumu nasıl yorumlar. İlçe Milli Eğitimin ihmali mi, okul idaresin ihmali mi, yoksa vatandaşın duyarsızlığı mı?
Neresinden bakarsanız hazin bir durum.
Olsun aradığımız okullardan en az birini bulduk.
Diğeri hala kayıp.
Galiba ayıp…
