Eğitimde yarı yıl.. Şubat tatili… Kısa tatil…
Diye adlandırdığımız ara dönem dün başladı… 0& Şubat'ta tekrar ders başı yapılacak…
Öncelikle çocuklarımıza iyi tatiller diliyorum. Dinlenmeleri, ikinci yarıya daha zinde ve durumlarından haberdar olarak başlamaları için bu sadece bir hatırlatma…
Yani herkes yıl içerisindeki durumunu gayet iyi biliyor. Neler yapması gerektiğini ve bundan sonra neler yapacağını çok çok iyi biliyor..
Durumu iyi olanlar zaten kafalarını dinlendirecek, aileleriyle daha fazla bir arada olmanın güzelliğini yaşayacak, bir nevi SERBEST ZAMAN olarak değerlendirecek.
O tür çocuklarda ve ailelerinde sorun yaşanmayacak. Kucaklaşılacak, öpüşülecek ve sırtı sıvazlanarak kısacık bir tatil dönemini en iyi şekilde geçirilmesi için sıcacık bir ortam sağlanmaya çalışılacak..
Ancak bugüne kadar çocuğunun okula gidip gitmediğinden bihaber velilerimiz sorun olacak!
Ekşiyecek çocuğun başına!
İşte sözüm onlara…
Ben diyorum ki; bugün çocuğun eve getirdiği KAĞIDA (karneye) bakarak, öğrencisinin olduğunu hatırlayan velinin, her zamanki gibi olmasında (yani bihaber kalmasında) büyük yararlar var!
Yani notlara bakarak İYİ – KÖTÜ yorumu yapması, ahkâm kesecek olması oldukça abes kaçar!
Evde huzursuzluğa neden olur…
Hem de kendisinden kaynaklanan bir huzursuzluk olur…
Çocuğun zihnini bulandırır ve dinlenmesine engel olur…
Tartışma çıkar hane halkıyla…
İyisi mi değişmesin veli!
Dün ne idiyse, ne kadar ilgili idiyse, ne kadar veli rolü üstlenmiş idi ise aynı şekilde devam etsin! Hayırlısı budur…
Çünkü o kağıt (karne) dediğimiz şey, aslında çocuğun değil, velinin karnesidir! Öğrenciye velisinin yaklaşım notudur!
Okula çıkıyorum diye evden çıkan öğrenci, pasajlar içerisinde, kuytu köşelerde, karanlık sokaklarda fink atarken, sigara içerken, hiç hoş olmayan görüntüler yaşarken, (buraya daha başka şeyler yazmak istemiyorum. Anlayan anlar) bir zahmet okul giriş ve çıkış saatlerini bile öğrenmekten aciz kalmışsa veli, çocuğun eve geliş saatinin farkına varmamışsa, bugün "nedir bu kırıklar?" deme hakkı olmamalı diye düşünüyorum.
Sözün Özü!
Lütfen veli çocuğuna karşı sergilediği her zamanki görüntüsünden farklı bir görüntü sergilemesin… Karnesine baksın ve öğretmenlerin, veli olarak kendisini takdir ettiği notlara bakarak, kendi durumunu değerlendirsin… Övünecekse övünsün, dövünecekse dövünsün. Hatta kendisini anlattıkları için çocuğuna ve öğretmenine teşekkür etsin.. Minnet duysun.
