Ocağa uğramayı, bu hafta sonuna erteledim. Yalnız kaldırımı tırmanırken, ocağa bakmak istedim. Geri dönüp baktım ama gitmek istemedim. Kaldırıma açtıkları masalarda, vazolar dikkatimi çekti.
Masaları silmeye çalışan, Ali’yi gördüm. Çalışmayı düşünmüyorum, demişti, ama babası zorlamıştır. Adımlarımı sıklaştırdım ama kargo dağıtıcının sesine kulak verdim. Adres soruyordu. Aldırmadım ve yokuşu tırmalamaya devam ettim.
Çay ocağında ağabeyime uğramamam iyi olmuştu. Çünkü yanına uğrasam, bırakmayacak ve çay servisi yap diyecekti. Böylece ağabeyimden kaçmayı başarmıştım. Uykusuzdum, yarın sınav vardı. Biraz kitap karıştırmalıydım. Sınavdan iyi not almalıydım. Ağabeyime bakıyorum, onun gibi bir yaşantıyı istemiyordum.
Sabah çay ocağının olduğu caddeden geçmeyeceğim. Ağabeyime yakalansam, “okulu as ve çay servisine yardım et,” diye beni alıkoyardı. Akşam dönüşte, ağabeyim önümü kesti. Bu akşam kalabalığın dağılmasına kadar yardımcı olur musun? Dedi. Gece eve gelmemişti. Yüzü mermer gibi solmuş ve gözleri küçülmüştü. Çehresi farklı bir anlama bürünmüştü. Ali imdadıma yetişti. Ağabeyim ona da aynı teklifi yaptı. Ali neşelendi ve çalışırım, dedi. Ali ocağa doğru yürüdü.
Akşam yemekte, anneme sınavım başarılı geçti, deyince gözlerinin içi güldü. Babam da mutlu oldu. Seni iyi yerlerde okutacağım, dedi. Annemin sorusu üzerine, ağabeyimi anlattım. Ayrıntıya inmedim. Buna rağmen babamın sinirleneceğini bilsem susardım.
Babam, gittikçe uzaklaşıyor. Çay ocağı onu ne kadar kurtarır. Öteye beriye sarkıp kötü işler inşallah bulaşmaz, dedi. Annem de Allah korusun, dedi.
Ağabeyimin müşterilerine davranışından, çay dışında da onlarla temasından şüpheleniyordum. Söylemedim ve yutkundum. Ona laf atanlara kızmıyor ve iş adamı pozisyonlarına yatıyor ve herkese gülücükler dağıtıyordu.
Ders çıkışı ağabeyime bir şeyler söylemek için uğradım. Üniversiteye hazırlığı bıraktım mı? Bana çalış derken, durumu hiç de iç açıcı değildi. Ağabeyime seslenen pazarcıya yaklaştı ve sessizce konuştu. Yanına gittiğimde tavrı değişti. Derslerimi sordu ve gülümsedi.
Sorularımdan etkilendiğini gizlemeye çalıştı. Sahte gülücük örneği gösterdi. Sanki çay ocağına gidip geliyordu. Boş gözlerle bakarken, işimi başarmalıyım, der gibiydi. Bir türlü kendini toparlayamadı. Bari eve gel annem ve babam seni soruyor. Kaldığın yer neresi, gömleğin kirlenmiş bu akşam gel de temizlenirsin, dedim.
Ağabeyim iyi yürekli ve acıyan bir kişiliğe sahipti. Fakat ağabeyim o özelliği gitmiş yerine sanki bir başkası gelmişti. Ellerini beline koydu ve iki akşamdır Ali beni kurtarıyor, dedi. Annem akşam erken gel, dedi. Ağabeyimin bencil davranacağını düşünmezdim. Rolünü doğaçlama oynuyor gibiydi.
Yakında görmediği akranlarına, kendini övüyordu. Hafta sonu gelebileceğimi sordu. İşimiz var, onun için gelemem, dedim. Bu arada Ali geldi. Ali’ye bir şey söylemeden, doğrudan ocağa gitti. Ağabeyim antika satıcısı gibiydi. Beğenen alır, diyor ve çay için gelenlere pek itibar göstermezdi.
Ali’nin ocağa geçmesi, çayın dışında bir bağlantısı mı var diye düşünmek istiyorum. Lokantanın önünden geçerken, şef garson seslendi. El hareketiyle güle güle dedi. Gülüyordu o davranışından, huy kaptım. Çünkü uzaktan laf atması, duygusallığımı uyarmaktı.
Ağabeyimle konuşurken, birisi ocağa girdi. Yardım etti, çaydanlıkların suyuna baktı. Ağabeyim yanımdan ayrıldı ve ocağa gitti. Yabancıyla fiskos bir şeyler konuştu. Akşam ve sonrası, herkesin evine gitmesi gerekirken ocakta bir şeyler döndürüyorlardı. Fakat hiçbir şey anlamıyordum.
Okula gidiş ve gelişlerinde ocağı gözetim altına almaya karar verdim. Çünkü Ali için tekin değil diyorlardı. Evde kavga eksik olmuyormuş. Ağabeyi de kötü işlerin peşinde oluyormuş, diye duymuştum.
Kendimi kontrol altına aldım ve çay ocağına vardım. Çay ocağında çay içilir ve sohbet edilirdi. Halbuki böyle olmuyordu. Ali ile okulu heyecanla konuşuyordum. Ali ise bana donuk gözlerle baktı. Ağabeyimden sigara istedi. Masaya yeni oturan iki kişi başıyla selam verdi.
Buyurun arzunuz, diye sordu. Ağabeyime şüpheli bakıyordu. Bir şeyler yapmaya çalışıyordu ama fark edemiyordum.
Hasann TANRIVERDİ
