Atalarımızın “Kör ölür badem gözlü, kel ölür sırma saçlı olur” diye bir sözü vardır. Pek de boşuna söylenmiş bir söz değildir. Belli ki etraflarında gördükleri bazı vefasızlıklar böyle bir sözün
vücuda gelmesine sebep olmuştur.
Yeryüzünde insanoğlu yaşadığı günden beri bazı vefasızlıklarla karşılaşmıştır. Vefasızlık insanoğlunun edindiği en kötü huylardan biridir. Temelinde birçok sebep olabilir. Bu sebeplerin merkezinde ise “ben” duygusu vardır.
Etrafımızda olan iyi şeylerden pek bahsetmeyiz. Eğer iyiliğin kaynağı bize yakın birileri değilse hepten görmezlikten geliriz. Bazen yok sayarız. Böylece iyiliğin yayılmasını, tanınmasını, bilinmesini ve başkalarına nakledilmesini önlemiş oluruz.
Peki, bu iyi bir davranış mıdır?
Değildir elbet.
Biz “başkaları”na ait iyi şeyleri kolay kabullenmeyen bir hale geldik. Halbuki iyiyi, güzeli, başarıları hatta güzel olan şeyleri yapmaya gayret edenleri teşvik edersek etrafımızda olumsuzluklardan çok güzel şeyler daha fazla olur. Güzellikler arasında yaşamak varken, olumsuzluklar içinde kalmanın bir manası var mı?
Kısa kadir kıymet bilmek lazım.
Ünye İlçe Milli Eğitim Müdürlüğünün 24 Kasım öğretmenler günü münasebeti ile ilgili yapmış olduğu bir çalışma dikkatlerden kaçmadı. Daha önce emekli olmuş ve halen yaşayan emekli öğretmenleri evlerinde ziyaret etmeleri takdire şayan bir davranış olmuştur.
İlçe Milli Eğitim Şube Müdürlerinden Sayın Hasan Mutlu ve Sayın Aykut Fidan, Cumhuriyet İlkokulu Müdürü Sayın Kemal Öztürk ve maiyetinde bulunan diğer kişilerle birlikte bu ziyaretleri yapması, hayli yaşlanmış olan emekli öğretmenlerin unutulmadıklarını göstermiştir. Bunlardan birisine bizzat şahit etmiş olup, ziyaret edilen şahsın mutluğunu gözlerinden okudum.
Daha önce Cumhuriyet İlkokulu Müdürü Sayın Kemal Öztürk, Cumhuriyet İlkokulu’nda görev yapmış, mezun olmuş kişilere ait yapmış olduğu çalışmalar da insana yaşarken verilen değeri göstermenin bir emaresi olmuştur.
Tarih geçmişe ait olumlu ve olumsuz şeyleri kaydeder. İyiler iyi anılır. Yazılı tarihin yanında gönül tarihinde de yer almak her babayiğidin harcı değildir. Gönül tarihinin kayıtları hiçbir zaman telef olmaz ve hep yerini korur.
Malum devlet işleri askıya alınamaz. Bundan dolayı bu tür çalışmalara herkes katılamaz. Biz biliyoruz ki bu tür faaliyetlere katılamayan diğer kişilerin de gönü buradadır.
Emekli öğretmenlerin ziyareti esnasında görevinin başında kalan ve ziyaret edilen kişiyle telefonda konuşması bile büyük bir nezakettir. Sayın Musa Erdem Beyefendi bu nezaketi göstermiştir.
Biz bu çalışmalarından dolayı başta Ünye İlçe Milli eğitim Müdürü Sayın Musa Erdem’e, ziyarette bulunan İlçe Milli Eğitim Şube Müdürleri Sayın Aykut Fidan ve Hasan Mutlu’ya, Cumhuriyet İlkokulu Müdürü Sayın Kemal Öztürk’ke; yine ziyarete katılan diğer Milli Eğitim Müdürlüğü çalışanlarına, haber değeri olarak addeden basın mensuplarına teşekkür ediyorum.
Bir öğretmen olarak bu ziyaretlerden memnuiyetimi dile getirmek istiyorum. Nasıl ki gelen değerli şahıslar eğitime olan hizmetleri unutmamış ve hayatta iken değer vermişse bizim de vazifemiz onların yapmış olduğu bu güzellikleri takdir etmemiz gerekir. Yoksa biz de “kadir kıymet bilmeyen” sınıfından olmaz mıyız o zaman?
