(23 Nisan Anısına)
Fotoğrafın hikayesi dram yüklüdür!
Siyah beyazı gönlümün arşivimdedir.
Çoğunun küçük bedenleri çıplaktır.
Görüyorum ki giydirilmiş bayram arifesinde…
Öyle yerde seksek, oyun çizgileri,
Ufukta beyaz bulutlar, duru mavi gökyüzü,
Ellerinde balonlarla elma şekeri hiç yoktu!
O fonda silahlı askerler neden silindi?
O koşan çocukların hazindir hikayesi!
Bedenleri niçin çıplaktı, neden koşuyorlardı ?
Asıl nedeni sorulmadı, hiç merak da edilmedi?
Aslında sevinç, neşe yoktu gülüşlerinde!
Korkuyla ağlamanın rengi vardı yüzlerinde…
Yaşamak adına ölüm koşusuna çıkmışlardı!..
O çocukların hikayesi dram yüklüdür!
Ve acı acı çığlıklar atıyorlardı!
1945 senesinde o koşan çocuklar var ya,
Acının izlerini ömür boyu ruhlarında taşıdılar!
Japon gülünün izleri hiç silinmedi.
Ne tenlerinden ne de yüreklerinden!..
Ve hiç mutluluk yaşayamadılar!
Emine Pişiren /Akçay- Edremit
