İnzivaya çekilmek, toplumsal hayatı terk edip yalnız başına yaşamak ve yalnızlıkta huzur aramakla ilgili bir keyfiyettir.
Bu keyfiyette kişi dünya ile bağlarını kesmeye çalışır. Görev başında ve kendi içine dönerken de karşılaştığı problemlerin çözümüne takılır. Çözüm yollarını arasında devletin de devreye girmesini ister.
Kişinin karmaşık gözlemlerden koparak, kendine dönme davranışı, problemlerden sıyrılması kendi yararına olacaktır. Çeşitli sürtüşmelerin sürüklediği çıkmazdan kurtulup rahat bir soluk alabilmelidir. Böylece kendisiyle barışık olma yönünde önemli bir adım atmış olacaktır.
Kendisi olarak, başarılı kişilerin çevresinde bulunmak da mümkündür. Tek düze bir yaşantı içerisine girmesi durumunda, kendi tutumunu sorgular. Pişman olduğu konulardan, uzaklaşır. Böylece konulara daha sağlıklı bakabilir. Geldiği yola dönüp bakma şansını yakalar. Çünkü zaman içerisinde buna gücü yetecektir. Yalnız zamanında başarılamazsa, yanlış karar alma şansı artarken, uygulamanın düzelmesi de kolay olmayacaktır.
Yalnızken de olumlu düşünceler, geliştirmeye zamanımız olur. Böylece her çevreyle temas sağlarız. Hatta güven telkin eden tarafa meyil gösteririz.
Kamu görevi yapan bir kişi, genelde çevresel baskıyı hisseder. Yalnız çalışma alışkanlığı mutlaka belirli yöne olmalıdır. Çeşitli etkenlerin girdabında ayakta kalabilmek, göründüğü gibi olmaz.
Çünkü devlet vatandaşının yardımına muhtaç olmuşsa, çok kötü yönetiliyor demektir. Böyle bir yönetime liyakatli ve ehil insanlar yanaşmaz. Sağlam olmayan bir motor, denize indirilmez. İndirilirse bozuk tarafları giderilemez.
Onun için, devleti yönetenler, dediğim dedik davranırsa yardımlar geri durur. Hiç kimse diktatörden yana olmaz. Kendisine uygun olmayan yola girmek istemez. Fırtınada dalgaların çarptığı motorda olmayı düşünmez.
Yararlı olmak istiyorsa önce kabiliyetini geliştirir. İnzivaya çekileceği yerde, sanata ve kişisel başarıya yönelir. Ayrıca çevresine de el atar.
Hasan TANRIVERDİ