Aaa bu yazı başlığı da neymiş böyle diyebilirsiniz. Haklısınız dostlar. Yalnız okuyunca çoğunuz siz haklısınız diyeceksiniz. İnsan insandan kaçar mı? Hem de öyle bir kaçar ki… İnsan insan olmaktan çıktığında alabildiğine, dörtnala kaçar. Hemen her gün duyduğumuz feci olayların sebebinin çoğu insan değil midir zaten?
Hep eskiden, eskilerden kelimesini çok kullanıyoruz belki ama gerçekten de öyle. Eskidendi her şey maalesef. İNSAN KAYNAŞMASI İNSAN KAYMASINA dönüşünce insanlık can çekişir oldu. İnsan insandan arada kaygan bir şey varmışçasına hızla kayıp ayrıldı. Ayrılık uzaklığı getirdi. Uzaklık ise yabancılığı… İnsan insana farklı bir cisimmiş gibi baktı korkuyla… Evcilleştirdiği kadar evcilleşemedi, aksine günden güne yabanileşti. Doğuştan evcil sanıp her insanı, insanken insanı evcilleştirmek akıllara gelmedi.
Hep çocuklar kurt, ayı, kedi, köpek vb. efsane masal canavarlarıyla korkutuldu. Şu insan ya da bu insan geliyor kaç kurtar kendini denmedi. Eskiden hayvanların insanlara saldırması çok olağan bir şeymiş gibi gelmiyordu insanlara. Şimdilerde bir hayvanın insana saldırıp yaralaması ya da öldürme olasılığı bile tuhaf karşılanıyor. İnsanın insana saldırmasına öyle alıştırılmışız ki artık duyduğumuzda hayvanın hayvana veya insana saldırması kadar bile şaşırıp tepki veremiyoruz. Hayvan hayvanken bile kendi cinsinden olmayan hayvana bile şefkat gösterebiliyorken insan insanken bile bunu başaramayanlar var. Hayvanın hayvana saldırması insanın insana saldırmasından daha az sıklıkta yaşandığı kanaatini taşıyorum maalesef tüm müteessirliğimle…
İnsanlar doydukça doyumsuz oldu. Tokluk açlığı getirdi. Buldukça bundu. Bundukça azdı. Her şeyi yedi bitirdi şimdi birbirlerini yiyorlar. Aç kalan hayvan şehir’e indi, insan doydukça şaştı dağa çıktı. Dağdan inen hayvana şaşarız da şehirden dağa çıkan insana şaşmayız ne hikmetse. Artık kedi, köpek geliyor kaçın yerine insan geliyor kaçın deniliyor. YURDUM İNSANI VURDUM İNSANI olmuş.
Umudum, dileğim insanın insandan kaçmadığı, birbirine sımsıkı bağlarla bağlanıp her türlü zorluğu beraberce aşmak. İnsan olarak insanca yaşamayı istemek insanlık hakkımızdır diyor ve çok şey istemediğimizi düşünüyorum. Sevin, sevilin, sevdirin. İnsanlık sevmeyle, sevdirmekle başlar çünkü.
İnsanın insana zarar gelmediği bir dünya olsaydı ne güzel olurdu dünya…
