İlk öğretmelerimiz olan annelerimizden neler öğrendik:
“Aferin çocuğum, benim çocuğum iki saat burada annesini bekleyecek” gibi sözlerle yapılacak bir işi önceden takdir etmeyi)))
“Evi daha yeni temizledim, çıkın birbirinizi dışarıda gebertin” sözleriyle soğukkanlılığı,
Duaların gücünü. Öyle ki yaptıkları çoğu dua kabul olur.
Zamana karşı yarışmayı. (Dünyanın en iyi zaman kullanıcıları kimdir diye sormaya gerek yok. Tereddütsüz cevap “anneler” dir.
“Ben öyle söylüyorsam öyledir” sözleriyle mantıklı düşünmenin en uç noktalarını ))))
“dışarı çıkmadan önce yanına yedek kıyafetlerini al, allah korusun bir aksilik olur ortada kalırsın herkese rezil olursun” vb. sözlerle ileri görüşlülüğün sınırını,
“Kapa çeneni ve çorbanı içmeye devam et” vb. sözleriyle hayattaki çelişkilerin ne kadar iç içe olduğunu,
“Makarna bitene kadar yerinden kalkmak yok” vb. sözlerle dayanıklı olmanın sınırını,
“Sana bin defa söyledim kirli ayakkabılarınla içeriye basma diye..!!” sözleriyle abartma sanatının masumiyetini,
“Babana çektiğin için böyle oldu, biraz bana çekseydin bu kadar uğraşmazdım seninle” vb. cümlelerle dolaylı aktarımlı psikolojik savunma mekanizmalarının başarısını,
“Dinleme bakalım anne sözü dinlemee…!!! ‘kafana uçak düşecek kenara çekil’ diye bağırsam onu bile dinlemezsin” vb. sözlerle olağanüstü hallere karşı tedbirli olmayı,
“Baban eve gelsin, sen görürsün” vb. cümlelerle şiddet ve korku ihalesinin nasıl yapıldığını,
– “Sana bir sey sordugumda cevap ver…!!”
– “Ne söyleyeyim anne?”
– “Sus!! Bana cevap verme!!!” vb. sözlerle çaresizliği,
“Benim yaşıma gelince anlarsın” sözleriyle bilgeliğin ne zaman başlayacağını v.b. acısıyla tatlısıyla hayatın en derin, en komik, en anlamlı, en saçma, en abartılı, en masum, en acı, en tatlı, en zevkli, en çılgın en renkli derslerini aldık ilk öğretmenlerimizden.
Annelik dünyanın istifası olmayan tek ve en kompleks (karmaşık) mesleğidir.
Onlar bizin ilk öğretmenlerimiz, ilk sırdaşımız, ilk polisimiz, ilk sevgilimiz, ilk gardiyanımız, ilk kurtarıcımız, ilk tanrımız, ilk dadımız, ilk muhasebecimiz, ilk dostumuz.
Onlar bizim canlarımız, çünkü biz de onların canlarıyız.
Bütün annelerin anneler günü kutlu olsun.
Not:
Bu yazı, http://www.bilgiagi.net, http://www.bilgievreni.com, http://www.gazetecanik.com, http://www.balikesirbirlik.com http://www.kamudanhaber.com, http://www.haberanaliz.net, http://www.siyasalforum.net, http://www.gunesgazetesi.net, http://www.gercekgazete.web.tr, http://www.ahmetfidan.com ile, Gerçek Gazete, Balıkesir Demokrat, Halkın Sesi, Güney Marmara Yaşam ve Fatsa Güneş gazetelerinde yayınlanmaktadır. Yazarın izni olmaksızın başka hiçbir yayın organında kaynak veya dipnot göstermeksizin kısmen veya tamamen alınamaz, çoğaltılamaz.
Sevgili dostum
Müthişsin!Okuduğum yazılardan farklı bir anlatım ve çok doğru anlatım olmuş.Realist bir yaklaşımla duygulandım bir anne olarak.Yazın beni çok cezbetti.Son günler seyretmeye doyamadığım TV reklamındaki iki çocuktan küçük kızın; “benim annem hem dr,hem mühendis, hem elektirikçi,hem ayakkabı bağlayıcısı,hem kuaför, hem bekçi…diye sıralıyor ya.Tıpkı onun gibi.Doyamadan seyrediyordum.Çok yerinde ve doğru anlatmışsın tebirik ederim.Bu yazıya ben de şu eklemeyi yapmak isterim.Anneler her ne olursa olsun çocuklarını hiç koşulsuz sevmelerinden dolayı seninde söylediğin “o istifası olmayan annelik mesleğini” sanırım öldükten sonrada ölümsüz ruhla dünya yok olana kadar koruyacaklar evlatlarını.
Yüreğine sağlık canım kardeşim.