İkinci şans ver, derler.
Şair şöyle der:
“İlkinde yaralayan, ikincisinde öldürecektir. Bilin istedim.”
Gelin şu soruya yanıt verelim!
Size bilinçli olarak ihanet etmiş birinin, pişmanlığını kabul edebilir misiniz?
…?…
Hiç sözünde güven olmayan birinin kalbinde sevgi olur mu?
Güven, tıpkı bir aynaya benzer. Bir kez kırıldı mı, yapıştırsanız dahi aynada ki çizik belli olur.
Hiç kırık bir testiyle su taşınır mı?
Taşınmaz tabi ki…
Derler ki,
“Daima ikinci şans verilmeli ”
Hayır efendim, hayır!
Bana ister inatçı, ister kinci, diye yafta biçin, fark etmeyecek!
Çünkü, bu yaşımda anladım ki;
İkinci şans, daima bir üçüncüsüne davetiye çıkartmaktadır.
Yaşamda buna çok tanık oldum.
Her ne kadar Schiller:
“Affetmek iyi insanların intikamıdır,” dese de intikam intikamla yıkanır, kin kinle…
Bu nedenle kısıtlıdır, hoşgörüm.
“Affola! ” Demekle, kolay kolay af çıkmıyor sol yanımızdan.
Örneğin, bende ikinci şansa yer yoktur yürekte;
Ve
Müebbette mahkumdur ihanetler.
Bir Uzakdoğu sözü der ki;
“Bir olan bir daha olmaz. Ama iki olan, üç de olur.”
Son söz:
Kimin hakikati olursa olsun, artık benim hayalim bile olmayı hak etmeyen birini hoş görüp, ikinci bir şansı vermem mümkün değil.
“Allah affetsin,” der susarım.
Zira, ihanetin hoşgörüsü olmaz!
Emine Pişiren / Kocaeli
