İzmir Büyükşehir Belediye Başkanı Aziz Kocaoğlu, Muğla’daki CHP Çalıştay’ında ani çıkış yaptı:
“İl genel meclisleri kapatılsın… Yetkileri belediye meclislerine devredilsin.”
*
Gerekçesi:
“ İl Genel meclislerinde kim iktidar olursa olsun, yetki vali ve encümende. Meclis yetkisiz kalıyor, siyasi iktidarın eline düşüyor”
*
Egeli İl genel meclis başkanları bir anda ayaklandı.
Kızdılar, hak veren çıkmadı. İşte görüşleri;
Hayrullah Solmaz (Manisa) “Kıskançlık hissi ile söylemiştir”
Ramazan Bahçavan (Balıkesir) “Görüşlerini cahillik olarak yorumluyorum”
Hayri Güleç (Aydın) “Neden bunu açıkladı, anlamak mümkün değil”
Hüseyin Gürlesin (Denizli) “ Kendi görüşüdür”
Cemal Gürorman (Muğla) “ Çok anlamsız”
Ali İhsan uzun (Uşak) “Önce çok düşünmeli, sonra görüş bildirmeli”
Serdar Değirmenci (İzmir) “ Onun gibi düşünmüyorum. Kabul edilemez”
*
Kızgınlık sağanağı karşısında Aziz Kocaoğlu, bir gün sonra açıklık getirdi.
“ Tepki göstermelerine gerek yok”
Yol gösterdi:
“ Verecekleri cevap bana göre şuydu: Özerk olmak, bütçemizi kendimiz kullanmak istiyoruz”
İnceden de bindirdi:
“ Paralarını kullanamıyorlar. Köyün çöpünü bile toplayamıyorlar. Meclis var ama yetkisi valilikte”
Haklı olduğunda ısrarlı:
“ İl genel meclisinin güçlenmesi, kendilerini yönetmesi, hükümetin vesayetinden kurtulmasında yarar görüyorum”
*
Doğru.
İl genel meclisinin aldığı her karar, Vali’ye gitmeden yürürlüğe girmez.
Vali’ye rağmen kesinleşen karar idari yargıya taşınır.
Bir başka gerçek.
Büyükşehir belediye meclisinde kararlar alınır. Yedi gün içerisinde mahallin en büyük mülki amirine gönderilir.
Yani Vali’ye.
Mülki idare amirine gönderilmeyen karar, yürürlüğe girmez (5216 sayılı Büyükşehir Belediye Kanunu)
*
İşte bu gerçekle, bir tarihte İzmir Valisi Cahit kıraç açıklamıştı:
“2005-2009 arası belediye meclis kararlarının iptali için 158 dava açtım”
Peki, niçin?
“ Yasa gereği incelemek durumundayım. Eski, hatalı varsa dava açılmasını isterim. Yapmazsam; görevimi ihmal ederim. Kentin önünü tıkamak gibi düşüncem olamaz, sorumluluğumu yerine getiririm”
*
Öyle bir geçer zaman ki…
Yaşananlar unutuluyor.
Söylenenler hatırlanmıyor.
Zamansız, amaçsız konuşuluyor!
