“Haktan ferman gelmedikçe bahar sırrını açmaz.” denilmiş… Amenna “her şeyin kaynağı Allah…”İlkbahar ile gönüllerde çiçekler açmalı Allah’a sevgimiz… Evreni RAHMAN ismiyle şefkat denizi yapan O.
İşte geldi bahar… Hoş geldi… Güler çiçeklerin yüzü artık… Çiçeklerin de şefkatçisi var… Rabbi var bu evrende, şefkat denizi olan bu evrende…
Gönülde bir çiçek… Her çiçek gibi baharı bekler… Kardelenler bile baharı bekler, karı yararak çıksa da bahara yakın zamanı seçerler… Her çiçek baharı arar. Erik dallarında da çiçekler bahara yakın açarlar… Zaman zaman yalancı baharlara aldandıkları da olur…
Güneşin ağladığı akşamlardan kurtarıyor bahar bizi… Bir şiirimde “Güneşin Ağlayan Fotoğrafları vardı O Akşamda”demişim. Akşam olunca çiçekler nasıl mahzunlaşırsa gönül de maneviyat güneşini ağlatan manevi akşamları sevmez… Toprağa bahar geldi… Bir manevi bahar gelsin bu kara akşamlardan kurtulsun gönlümüz de…
“Bahar bahar ille de bahar “der her çiçek…
“Üzülme dikende gül bitiren kışı da bahar haline döndürür.” der (Mevlana). Gönlümüzün kışı da bir ömür değil. Firavuna bile ömrünün sonunda tövbe nasip oldu…
İşte bahar geldi. Üç aylar da manevi bahar… İnşallah TEVBE çiçeklerimiz açacak bahçelerimizde… Gönlünde TEVBE duyguları tutuşuyorsa mevsim gönlüne ilkbahar. Onunla olmanın adı bahardır, bayramdır gönle
“Her yağmur damlası bir yeşil yaratmak içindir. Sanmasınlar yıkıldık, sanmasınlar çöktük. Bir başka bahar için sadece yaprak döktük.” der, (Mevlana). Ölüm bile bir bahar için… Çünkü Rahmanın şefkati her şeyi şefkate çeviriyor…
“Gel ey bahar mevsimi, uykumun ve dinlenmemin mayası sensin. Hatırımın dostu, ıstırap dolu gönlümün sevincisin.” demiş, (Namık Kemal). Çünkü şefkatli elin toprağı diriltmesi bahar… Her şeyi dirilten aynı el…
Gel ey bahar mevsimi der insan; çünkü bahar rüzgarı çiçeklerin kokusunu getirir, insanı üşütmeden serinletir… Düşünce ve hayal âleminin alabildiğine derinleştiği, ufukların genişlediği, şair olmayanların bile şiirler yazmaya başladığı bir mevsim şu ilkbaharlar…
Güneşin Ağlayan Fotoğrafları vardı O Akşamda
Güneşin ağlayan fotoğrafları vardı o akşamda
Kara akşamdı…
Ağladım köyümde yine
Güneşin ağlayan fotoğrafları vardı o akşamda
Ve köyümün kışında gönlümün kışını gördüm…
Ve köyümün akşamında gönlümün akşamını gördüm
Bir köy düşün kışı yaşıyor farkı ne gönlümün o köyden
O köyün akşamı gibi bir akşam var gönlümde de
Güneşin ağlayan fotoğrafları vardı o akşamda
Keşke yaşamasaydım o gönlü ağlatan akşamı
Yara akşamdı…
Köyümde bu gün
Güneşin ağlıyor fotoğrafları
Güneşin ağlıyorsa fotoğrafları
Git kış, derim
Güneşin ağlıyor fotoğrafları…
Savaşsın güneş artık
Güneş unutmuş köyümü
Köyümün ağlıyor fotoğrafları…
Ve ağlarım gönlümün fotoğraflarına bakıp
Köyüm gibi günlerdir acılar içinde gönlüm de
Güneşsiz köyüm gibi…
Güneşin gülen yüzü yok gündüzünde gönlümün
Çetindir kışı ve gecesi gönlüm bahtsız
Yorgun gibi gökte yıldızlar gecesinde…
Koşuyor dörtnala varılmıyor ışığa…
Köyüme ve gönlüme
Güneş geç kalmanın hüznü ile gelsin artık
Güneşin ağlıyor fotoğrafları köyümde ve gönlümde
Git artık kış
Yazı çağırıyor taze yeşil otlar
Boyları küçük küçük bu çocukların
Şu soğuk kış sabahı ağlama zamanı
Çiğ düşmüş üstüne hepsi kalbim gibi
Güneşin ağlıyor fotoğrafları
Savaşsın güneş
Savaşsana daha gür sesle şimdi ey güneş
Zamanıdır mutluluğun
Ağaçların gölgelerinde sana binlerce gülücük varken
Doğ bu gün biraz erken
Güneşin ağlıyor fotoğrafları
Savaşsın güneşler
Köyüm unutabilirsin o kış gecesini
Köyüm
Gizlemişti bahçeni
Silinmişti ağaçlar
Susmuştu kuşları
Bak bahçenin üstünde şimdi
Güneşin ilk ışıkları
Ve ilk savaş
Bedir gibi
Ve sevinçliyim
Oh oh kutlarım savaşını güneş
Sevincim uçmaya hazır beyaz kuş
İşte soğuk yorgun,kış yorgun
Sanki bahardan bir günün ikindisindeyim
Kış ortasında bu gün
Geldi bahara dalma zamanı köyümün…
Bu gün
Çiçek açacak sanki ağaçlarım
Erik ağaçları öyle mutlu
Köyümde gördüm güneşin gülen fotoğrafını
Yine de hala aklım sık sık kayıyor
Ah ah o kış gününün acımasızdı akşamı
Ahir zamanın acımasız bir akşamı gibi acımasız o
Güneşin çok ağladı fotoğrafları
Ölmesin güneşin cesur askerleri tek tek vurulup
Gelmesin acımasız kış gecesi
Aman batma güneş…
Güneşin çok ağlatan fotoğrafları vardı köyümde
Olma akşam
Osmanlının yetimlerinin üstüne çöken o akşam gibi bu akşam
Bitmesin bir güzel rüya daha
Kurulmaz bir böyle güzel dünya daha
Gelsin bahara dalma zamanı köyümün…
Güneşin ağlamasın fotoğrafları
Diyor içim bu akşam
Dualar dilimde çiçek…
Güneşin ağlıyor fotoğrafları
Kalbim gibi ağlasın şimdi bahçen de köyüm
“Nafile bütün dualarım ”
Bir faydanız olsa ey dualarım şimdi
Allah’ım bir yol bulsa dualarım şimdi…
Demiştim o akşam
İnanamadım bir türlü güneşin gülen fotoğrafına…
Bu rüyaya
O çetin geceden sonra
Sevinemedim yine sevinemedim ben
Güneşin ağlıyor fotoğrafları
Git artık kış
Kış seni hiç sevemedim
Kime gelinlik karların bilmem
Kalbime kefen…
Kara akşamdın
Git artık kış
Güneşin ağlıyor fotoğrafları şimdi
İşte sobaların dumanı bacalarda
Köy mahzun
Güneşin ağlamasın artık fotoğrafları
Batıyor musun güneş
Neden batıyorsun güneş
Bahar buldu bahçem
Neden geldin karanlığa dalma zamanı köyün…
Nasıl gelirsin karanlığa dalma zamanı
Güneşin ağlıyor fotoğrafları
Ve içimde bir fırtına hala
Neden geldin karanlığa dalma zamanı bana
Kışa dayanıksız çiçeğim küssün mü bahtına…
Dedirten o akşamı hiç yaşamasaydım
Kara akşamdı…
Neden gelmedin bahara dalma zamanı köyümün…
Güneşin ağlamasın fotoğrafları
İnsafa gel insafa gel deli kış
Köyümde yazdan kalma bir gün bile
Gönlüme ok atılıyor neden
Güneşin ağlamasın artık fotoğrafları….
Köyümde ve gönlümde
Ümidimi yitirmedim yitirmem de gönlüm senin için
Unutmaya çalışacağım güneşin ağlayan şu fotoğraflarını şimdi
Gel bahara dalma zamanı köyümün ve gönlümün…