Hemşirelerimiz…

“Doktorun yarısıdır” derler… Doktor, hastalığın teşhisini koyar, hastayı sağlığına kavuşturan ise hemşirelerdir… Hemşirelerin şefkatidir.. Sevgisidir… Hizmetidir… Üstlendiği mesuliyetin hakkını vermesidir… İnleyen hastanın ilk gördüğüdür hemşire… Hani derler ya askerde; “Bir subay tanıdığın olacağına, bir çavuş, bir onbaşı tanıdık olsun, yeterde artar bile”…
Evet askerde öyle.
Hastanede de öyle.
Tabii ki Allah doktorlarımızın eksikliğini vermesin amma, onun talimatlarını yerine getiren hemşireler! Çoğu hasta derdini ilk ona aktarır! Anlatır… O da, hastanın doktoruna…
Şefkatlidir…
Sevgi doludur…
Hastanın kimliğine, cinsiyetine, makam, mevki ve şöhretine göre muamele etmez! Hepsi birdir onun için. Ve hepsi de onun ağzının içine bakar adeta! Ne yedirecek, ne içirecek, nereye gönderecek diye kapıdan her girişinde gözler üzerindedir hemşirenin.
Öğretmen gibi, malzemesi insandır hemşirenin! Tek farkla.. Öğretmenin malzemesi insan sağlıklı, beyni duru, dingin öğrenci iken, hemşirenin malzemesi olan insan ise tam tersidir. Sağlıksız, beyni yorgun, ve halsizdir. Öğretmen bilgi yüklemek için uğraşır, hemşire sağlık vermek için didinir durur…
Evet hemşirenin yükü oldukça ağır…
Aile içerisinde bir hasta ile uğraşılamazken, sorunları karşısında binlerce ıstırap çekilirken, hemşireler, artı olarak her odasında hasta olan koca bir ailenin bir parçası olur… Aile hayatından fedakârlık cabası…
Onun için halk arasında BEYAZ MELEKLER olarak adlandırılır hemşire… Melekler gibi düşenin elinden tutar kaldırır… Hastasını korur kollar… Kısacası hastasını, sağlığına kavuşturmak için çalışır…
Peki bu derece kutsallık sergileyen hemşirelerimize karşı, onlardan sağlık hizmeti alan hasta bireyleri, ya da hasta sahipleri olarak bizlerin yaklaşımı nasıl acaba!? Birazcık düşünsek mi? Farklılıklarımızı bir tarafa bırakabiliyor muyuz!? Onların bize İNSANCA yaklaşımının hakkını verebiliyor muyuz!? Biz de İNSANCA muamelede bulunuyor muyuz!? Kişiliklerine saygı duyuyor muyuz!? Yoksa “maaşıyla çalışıyor. Hizmet etmek mecburiyetinde” diyerek hakaretlere mi maruz bırakıyoruz!?
Sözün Özü!
Evet benim kızım bu mesleği yaptı bir süre. Şimdi de öğretmenliğini yapıyor. Hemşirelere nasıl davranıldığını görmüş ve şahit olmuşumdur. Maalesef öyle davrananlar var ki, insanın yastığı kafasına geçirip boğası geliyor…Tabii İNSAN olanların sayısı da az değil…
Tüm hemşirelerimizin gününü kutluyor, emeklerinin hakkını almalarını, gereken saygıyı görmelerini diliyorum.