Hayat akıyor… Aynen bir çayın, derenin, nehrin aktığı gibi…
Tüm akan suların toprakla, derelerle, nehirlerle, denizlerle, okyanuslarla buluşması gibi.
****
Ya akan hayat ve hayatlarımız kiminle, nerede ve nasıl buluşuyor?
Ne önemi var soruların?
Esas olan sorulara bulacağımız yanıtlar mı hayatı anlamlı kılıyor, yoksa bulunduğumuz anlardaki yaşadıklarımız mı?
Belki her ikisi de…
****
Aslında akan hayatın içersinde; hem sorularımızı sormaya, hem anlamlı yanıtlar aramaya hem de gerçeğe ulaşmaya çalışacağız.
Hem de bulunduğumuz anı yaşayacağız, esas olan bu galiba…
****
Hayat akıyor öylesine hızlı ki…
Ve biz onun hızına erişmek için koşturuyoruz.
Ve hiç yetişemeyeceğimiz halde…
Ve sonra da şikayetler edi-yoruz, ‘hayatın akışına yetişemi-yoruz’ diye…
Halbu ki, yetişmek değil asıl olan hayatın hızına…
Asıl olan akan hayatta, bulunduğumuz yerdekini hissetmek…
Yoksa ne geldiğimiz ne gittiğimiz yerin önemi var…
****
Büyük nehirler buluşmak için akarken büyük denizlerle, tüm damlacıklar denizlerle buluşabiliyor mu?
Yanıtım hayır.
Bir kısmı buharlaşıyor ve havaya karışıyor…
Ve yarı yolda ayrıldıkları diğer su damlacıkları da buharlaşarak büyük denizlerde, havayla buluşuyor.
Ha bir gün önce ha bir gün sonra… Fark etmiyor…
Ve bir kısmı yeniden yeryüzüne dönüyor, su damlacıkları olarak…
Kısır bir döngü gibi. Yeniden su, yeniden buharcık, yeniden su…
Yeniden toprakla, yeniden nehirlerle, yeniden denizlerle, yeniden okyanuslarla buluşmak…
****
Tüm suların buluştuğu büyük okyanuslar hayatın asıl kaynağı…
Ve hayatın içindeki akışımız, büyük nehirlerin denizlerle buluşması, denizlerin okyanuslarla buluşması gibi…
Asıl hayatın kendisiyle buluşmak için akıyoruz…
Acelemiz de ondan…
Hem de hiç ulaşmak istemezken… Hiç yitip gitmek istemezken…
****
Biz bilerek ya da bilmeyerek tüm hızla asıl hayata doğru akıyoruz.
Hem anı yaşıyoruz hem de sorular sorarak ve sorularımıza anlamlı anlamsız yanıtlar bularak.
Anı yaşayanlar da, sorular soranlar da, sorularına yanıtlar bulan da, bulamayan da aynı şeyi yapıyor.
Akmak…
Hem de tüm hızıyla…
Asıl olanla buluşmak için akıyoruz..
Aynen sular gibi..
Suyun toprakla, suyun havayla, suyun kaynağı ile buluşması gibi…
Ve büyük buluşma, ha bugün ha yarın olmuş ne fark eder…
Asıl olan, asıl olanla buluşmak için değil mi?
****
Asıl olanla buluşmak için akı-yoruz…
Ha bir gün önce ha bir gün sonra…
Aynı su damlacıkları gibi…
Hayata gelmenin ve akıp gitmenin asıl anlamı da bu değil mi?
