Arkadaş iyi dinle:
Her şeyden önce güzel olacak evleneceğin kız. Sonra sırasıyla; tahsilli, görgülü, parası olan, ayakta durabilen olmalı. Ailesini iyice araştırmayı da unutma ha!
Diyelim ki, evlendiniz. Her ikiniz de çalışıyorsunuz. Hayat müşterek demiş atalarımız. Eve gelir gelmez o mutfağa, sen oturma odasına gitmelisin. Al gazeteni, ya da aç bilgisayarını ve gönlünce yap yapacaklarını.
Hayat arkadaşın, yemeği pişirip sofrayı kurana kadar sen dostlarınla konuşup dertleşmelisin. Ne de çok sevdiğini sayıp dökmelisin onlara. Gazete başlıklarından söz etmelisin. Ülkenin gidişini yorumlamalısın
“Sofra hazır! Haydi çocuklar, babanızı da çağırın!” seslerini duyduğunda umurunda olmamalı. Birkaç kez yalvartmalısın. “Lütfen, haydi gel artık! Yemekler soğuyor!” çağırmalarına kulak asmamalısın.
Sen yine aldırmamış görünmeli, “geliyorum canım!” diyerek ses vermelisin son haykırışlara. Uflaya puflaya oturmalısın sofraya. Aklın bilgisayarda, konuşacağın dostlarında; atıştırmalısın çabuk çabuk. Hiç aklına gelmesin “eline sağlık canım” demek. Herkes görevini iyi bilmeli. Değil mi ya?
Tabağının boşaldığını hemen görmeli eşin. Bir bakışın dünyalara bedel olmalı. Sana güler yüzlü ve sevecen bakmalı. “Buyur aşkım!” demeli hizmetini yaparken. Sen ise sadece başını sallamalısın. Ne gerek var ki, teşekkür etmeye? Bu tür saçmalıklarla kendini ve dilini yormamalısın. Bu gençlik senden hesap soracak sonunda.
Yemek işi bitmeden çayı ocağa koymalı evin annesi. Sana sormalı ama, “Yemekten sonra kahve mi çay mı istersin kocacığım?” diye. Sormayı unutursa eğer hiç sesini çıkarmamalısın. Bir yandan sofrayı toplamalı, bir yandan da çayı getirmeli önüne. “Ben çay içmeyecektim. Kahve istiyor bugün canım.” diyebilmelisin işte o zaman. Suç onda. “Çay mı, kahve mi içeceksin?” diye sormalı insan, değil mi ya?!.
Bulaşıklar yıkanmalı, çocukların anaokulu yemek çantaları hazırlanmalı akşamdan. Her günkü gibi yarın için neler pişirileceğini hesaplamalı eşin.
Çok sevdiğin (!) güzel eşinin tam oturacağı zaman gelip çatmıştır. Dinlenecektir artık. Hiç olur mu? Derslerine yardımcı olması için çocukları göndermelisin anneye. “Anneniz daha iyi bilir. Size o yardım etsin!” diyerek başından savmalısın hepsini. Bu senin en başta gelen görevlerinden olmalı.
Çocuklara masal okumalı eşin. “Sakın masal okumayı unutma çocuklara!” demeyi ihmal etmemelisin. Sen nasıl olsa masal okumayı da beceremezsin. “Yuvayı dişi kuş yapar!” dememiş mi atalarımız? Aldırma sen kimseye! Hele de “yuvayı İKİ KUŞ yapar” diyenleri hiç duyma! Saçı uzun aklı kısa olduklarını bilmez onlar.
Gece yarısı öksürükler, aksırıklar mı duyuyorsun? Çocuklardan biri mi ağlıyor? Yoksa her gece altını mı ıslatıyor evlatlarınızdan biri? Sen bunları iyi takip et. Ağlamalar, yakınmalar gelir gelmez, hemen dürt yanında uyuyan eşini! “Çocuklara baksana!” de. Aldırma çok geç yattığına ve yorgun olduğuna. Ana o! Çocukları o doğurmadı mı? O bakacak tabii! Senin gönlünü almak da en başta gelen görevlerinden biri değil mi?
Kadın dediğin güçlü olmalı. Her şeyi becermeli. Gerekirse ekmeğini taştan çıkarmalı.
