Gurur duyulacak genç bir nüfusa sahibiz. Dünya yaşlanıyor, genç kalanlar güçleniyor! Türkiye genç nüfusu ile dikkat çekiyor. Buna sevinmek mi yoksa üzülmek mi gerekir bilmem? Elbette, geleceğimizi genç beyinlere teslim edeceğiz diye seviniyoruz. Ayrıca vatan millet sevdalısı gençlerimiz var diye de övünüyoruz! Ancak gördüğümüz manzara ve yaşadığımız olaylar hiç de umut vadetmiyor!
Genç nüfusa sahip olmak bizim için yeterli mi? Elbette ki hayır. Gençliğin eğitimi ve geleceğe iyi hazırlanması önemli. Mesela en büyük eksikliğimiz bizim, devlet adamı yetiştirememek. Devlet adamlarımız hayatın içinden çıkıyor! Yaşadığımız olaylar, şartlar yeni devlet adamlarını doğuruyor. Kimi başarılı kimi başarısız çıkıyor. Başarılı olanları millet baş tacı edip asla unutmuyor! Başarısız olanlar da bunun bedelini millete ödetiyor.
Devlet adamı yetişsin diye gençlerimizi Avrupa’ya gönderiyoruz. Batı hayranlığı bizim aydınlarımızın temel arzusu oluyor. Sanki batı devlet adamı yetişiyormuş gibi? Bunların çoğunu da kaybediyoruz, yetiştikleri ülkede kalıp geriye dönmüyorlar. Batı kültürü alan aydınlar da ülkesine dönünce kendi kültürlerine yabancı kalıyor, halkını aşağılayıp öz kültürlerine ters düşüyorlar. Uzunca bir dönem yaşadığımız devlet adamı halk uyuşmazlığı bu dönemlerin ürünüdür.
Kendi kültürümüzle, milli ve manevi duygularla yetiştireceğimiz aydınlara her zaman ihtiyaç duymuşuzdur. Türk siyasi tarihinde parlayıp ülkede milli bir kalkınma başlatan aydınlar da bunlar olmuşlardır. Batı düşüncesi ve batı hayranlığı bizde bir hastalık haline gelmiştir. Kalkınmayı ve gelişmeyi batı kültürünü taşıyarak ülkesine getireceğini zannedenler batının ahlaksız kültürünü alıp kendi kültürüne yabancı kalmışlar ve yozlaşmışlardır. Bunu da medeniyet zannetmişlerdir!
Bu noktada söyleyeceğimiz çok şey var. Ülkemiz de ciddi bir potansiyel güç olan gençlerimizin milli ve manevi duygularla yetiştirilmesi çok önemlidir. Ailelere büyük sorumluluklar düşerken, asıl sorumluluk devlete düşmektedir. Gençliğin eğitiminde devlet asli görevlidir. Geleceğine sahip çıkma adına gençliğe el uzatmak devletin milli görevidir. Karşı çıkıp eleştirdiğimiz Osmanlı bunu başarılıyla gerçekleştirmiştir. Açıp inceleyin “Enderûn” mekteplerini!..
Ne yazık ki, bugün arzu ettiğimiz ölçüde bu eğitim verilememekte, gençler başı boş ve sorumsuz bir hayat sürmektedir. Bu suç gençliğin suçu olmayıp biz büyüklerin suçudur dersek yanlış ifade etmiş olmayız? Devletin hayalleri, idealleri ve hedefleri vardır. İnsanını da bu ideallere ve hedeflere göre eğitir, yetiştirir. Gençlere verilmesi gereken eğitim milli ve manevi duygularla perçinlenir. Biz bu eğitimi yıllarca ihmal etmiş durumdayız. Sorumsuz, başı boş ve işsiz gençlik bizim en büyük sorunumuzdur. Bu konuda gençleri yargılama gibi bir amacımız da yoktur. Zira ne ekerseniz onu biçersiniz ve ağaç da yaş iken eğilir!
Milli bir eğitim politikasına ihtiyacımız var diyoruz. Başta öğretmen yetiştiren kurumlar olmak üzere tüm eğitim sistemimiz yeniden gözden geçirilmelidir. Yerli ve milli bir eğitim şarttır. Türk insanının değerleri ile barışık, ahlaki ve manevi değerlerle bezenmiş bir eğitim modelinden bahsediyoruz. Gençleri her türlü tehditlere karşı korumak da bizim asli görevimizdir. Terör örgütlerinin kucağına düşmeden, sapık mezhep ve akımların etkisinden uzak vereceğimiz bir milli eğitim modelinden bahsediyoruz.
Devletin kontrolünde özel okullarla, seçkin ekiple yapacağımız düzenli eğitim gençlerin yetenek ve kabiliyetlerini geliştirecek onları hayata hazırlayacaktır. Eğitimdeki asıl amaç bireyin kendisine, ailesine ve milletine hayırlı bir evlat olarak yetişmiş olmasıdır! İfade ettiğimiz gibi hem dünyasını hem de ebedi alemini kurtarmaya yönelik bir eğitim modelini diyoruz. Böyle bir eğitim modelinde yetişecek gençler ailesine ve vatanına hayırlı bir evlat olarak çıkacak huzurun ve barışın kapılarını da aralayacaklardır. Ayrıca mesleki eğitimle de onları hayata hazırlamış olacağız.
Maalesef bugün itibariyle gençlik hem maddi hem de manevi boşlukta bocalamakta yarının endişesiyle yaşamaktadır. Onlara umut ve güven verecek, geleceğe hazırlayacak milli bir eğitim politikası uygulayacak olursak bu gençlerimiz hedefler ve idealler peşinde koşacaklardır. Ayrıca iş bulmakta da zorlanmayacaklardır. Eğitimi yaz- boz tahtası olmaktan kurtarıp milli bir eğitim modeline kavuşturmak mecburiyetindeyiz! Mesleki eğitimle gençleri hayata hazırlayıcı eğitimi de ihmal etmemek gerekir.
Gençlik nereye gidiyor? Diye sormanın ötesinde, bu gençliği biz geleceğe nasıl hazırlayabiliriz diye planlar yapmak zorunda değil miyiz?.. Devlet, millet, namus, şeref ve haysiyet duyguları ile donanmış, ahlaki değerlerle bezenmiş bir gençliğe ihtiyacımız vardır. Gençler gençliğin verdiği heyecanı yaşarken milli ve manevi değerlerin de tadını almalıdır diyoruz. Sorumsuz, gayesiz ve çılgın gençlikle bu millet bir yere varamaz!
Diyeceğimiz o ki: ciddi bir genç nüfusumuz var. Bu bizim için avantaj durum, fakat onları geleceğe hazılamak da bizim işimiz.
Gençlerin eğitiminde aileye, okula önemli görevler düşüyor olsa da asıl görev devlete düşüyor. Şimdi biz bunu yapmazsak devleti sağlam temeller üzerine oturtamayız. Geleceğimizi de teminat altına alamayız. “Gençlik bir milletin geleceğidir!”
Nasıl bir eğitime cevabımız: Milli ve manevi duygularla bezenmiş olan insani bir eğitimden söz ediyoruz. Hayatın her alanına hitap edecek ve gençlerin hayatın her alanında görev alacağı bir eğitim modeli!.. Gençlerimizin bugün içinde bulundukları durum hiçte iç açıcı durumda değildir. Bu durum, hepimizi düşündürmeli ve tedbir almaya sevk etmelidir… Birileri kabul etmese de gençlerimizin hem dünyasını hem de ahiretini kurtarmaya yönelik milli- manevi ve insani bir eğitim modelini hayata geçirmek zorundayız!.. Böyle bir eğitim bizim geleceğimizi teminat altına alacağı gibi gençlerimizi de hayata kazandıracaktır.
Saygılarımla…
