Bu hafta “Hemşirelik Haftası“.
Önce, sağlık hizmetlerinin fedakâr işçileri ve biz hekimlerin “baş tacı” çok değerli arkadaşlarımızı tebrik ediyor, onlara sağlık ve mutluluklar diliyorum.
Hemşirelerin çoğu zaman kıymetleri bilinmez, yaptıkları iş küçümsenir ama hemşirelik hastanın ateşine bakmanın, tansiyonunu ölçmenin, iğnesini yapmanın, ilacını içirmenin çok ötesinde “mukaddes” bir iştir.
Sağlık hizmetlerinin başarılı yürümesinde hemşire arkadaşlarımızın payı ve emeği çok büyüktür.
Bu hafta pek çok genç hemşire arkadaşımdan mektuplar aldım.
Onlardan ikisini sizin de okumanızı istiyorum.
İlk mektup:
Hükümet 2007 yılında yeni hemşirelik yasasını kabul ederken 5 yıl sonra Sağlık Meslek Liselerini kapatmaya söz verdi. Bu sözlerini tutmalarını ve hemşirelerin kendilerine olan güvenini sarsmamalarını istiyorum.
Mezun olduğumuzda diplomalarımız ile hak ettiğimiz ünvanları alarak çalışmak istiyorum.
Fakülte mezunu hemşireyken farklı kadrolarda çalıştırılmak istemiyorum. Farklı meslek mensuplarının da hemşire gibi çalıştırılmasını istemiyorum.
Ülkemizde hemşire açığı olduğu söylenirken pek çok üniversite mezunu hemşire işsiz. Bu çelişkiyi anlayamıyorum. Kadro açıp doğru istihdam yapılmasını istiyorum.
Özel hastanelerin ucuz eleman bulma politikasına sağlık sistemimiz alet olmamalı. Bu niyeti besleyen yabancı hemşire ithal etme düşünceleri ancak ticari amaçlara hizmet edebilir, fakat bu arada en çok toplum sağlığı ve sonra da hemşirelik mesleği zarar görür. Biz 4 sene süren zorlu bir üniversite eğitimini, toplumumuzu ve hastalarımızı tanıyarak tamamladık. Bu bilgi ve becerimizi toplumumuzun, insanlarımızın sağlığını iyileştirme yolunda kullanmak istiyoruz.”
İstanbul Üniversitesi Florence Nightingale Hemşirelik Fakültesi öğrencisiyim ve bir hafta sonra mezun olacağım. Yani toplumumuzun sağlığı bize emanet ediliyor. Bu nedenle lutfen sesime kulak verin. Üstelik bu hafta hemşirelik haftası, sesimize ve dileklerimize daha duyarlı olmanızı ve yazılarınızda hiç olmazsa bu hafta topluma bizimle ilgili olumlu mesajlar vermenizi diliyorum.
İkinci mektup:
Hemşirelik zor, çok zor bir meslek!
– Hasta ve bakıma ihtiyacı olan bireylerle fiziksel, psikolojik yük altında kalarak çalışırsınız. Bu herkesin başaramayacağı, ağır bir görevdir.
– Geceniz gündüzünüz karışır! Düzensiz yaşamın ve uykunun hastalık riskini arttırdığı kanıtlanmıştır ama insan hayatına katkı sağlayan bu mesleğin gece de sürüdürülmesi gerekir ve bunu hemşire yapmak zorundadır.
– Eğitimi pek çok alana göre daha ağırdır. Üniversite ortamında diğer arkadaşlarınız daha fazla sosyal hayata sahipken, siz okuyarak, araştırarak ve bizzat hastanede hasta ile uygulama yaparak, sosyal hayatınızdan taviz vererek eğitim görürsünüz. Karşılığı yine bir diplomadır, daha fazlası değil! Ama HEMŞİRE olursunuz.
– Fakat toplum da sizi doğru tanımaz, ne yaptığınızı bilmez, ya da yanlış bilir. Ancak hastalandığında hemşirenin sadece iğne yapıp tansiyon ölçmediğini, onun yaşamının her alanını iyileştirecek fonksiyonları olduğunu yaşayarak öğrenir.
Toplumun her kesiminin köyünden kentine, okuryazar olmayanından eğitimlisine, sıradan vatandaşından politikacısına kadar herkesin hemşireyi doğru anlamasını ve hak ettiği saygıyı göstermesini diliyorum.
Ben dört sene süren zorlu bir üniversite eğitiminden sonra hemşire oluyorum. Beni anlamanızı ve sağlığınıza olumlu katkı verebilmem için sizin de bana hak ettiğim değeri vermenizi diliyorum.
