Ey yüce yargıç(!) ve HSYK

Tuzakların ve kapanların gizliden pek işe yaramadğını gören çizgi film karakterleri, farklı yollar deneyerek; hedefini ağına kilitlemek için, faliyetlerini açıktan açığa yapmaya başlarlar.

Tom ve Jerry’yi düşünün mesela. Çizgi filmin henüz başında, farenin bulunduğu deliğin ağzına peynir konmuş kapanı koyar, fare Jerry ise büyük bir kolaylıkla kapana kısılmadan peyniri yer ve uzaklaşır… İster istemez bu gibi kaçmalar artık Tom’un açıktan açığa yapacağı oyunları(kovalamalar, üstüne madde fırlatmalar veya bir cisimle vurmalar…) getirtir ekrana. Fakat biliriz ki bu açıktan oyunları dahi Jerry’yi yakalatamaz.

İkinci olarak da Road runner ve Çakal’ı(coyote) düşünecek olursak senaryo yine aynıdır. Tepenin arkasında Coyote’nin cinlikleri tutmayınca, her zaman olduğu gibi yine iş Road runner’i  peşlemeye düşer. Fakat nafile, bu da bilindiği üzere sonuç getirmez.

Bizim(reel) dünyamızda da nedense işler böyle dönmektedir. Gizli yapılan işler, güp-e  gündüz de yapılsa sonuç pek değişmez.

Acaba neden değişmez, nasıl değişmez?

Örneğin, düşünün ki  İbrahim Şahin diye bir eleman var(ergenekon sanığı, eski özel hareket dairesi başkan vekili). Bu arkadaşımız zamanında susurluk olayından yargılanırken gizli bir heyet (aslında çok açık; adli tıpta 3.ihtisas kurulu) bu kahramanımıza unutkanlık raporu veriyor ve hapis yatmaktan kurtuluyor. Tamam hadi neyse ‘unuttu’, be birader 6 yıl sonra başka bir davada(ergenekon) aynı heyeti bulmayı acaba nasıl başarıyor, nasıl hatırlıyor aklım pek ermiyor açıkcası.

O zaman bu kahramanımızın çevirdiği dolap çok göz önünde değildi, fakat bugün gün yüzüne çıktı ama sonucu değiştirdi mi? Ee tabi ki hayır, yani yukarıdaki çizgi film karakterlerinin dünyamızdaki yasıması…

Bi de şuraya bakın, sen ey yüce yargıç! Vaktinde ergenekon sanığıyla yemek ye, toplantılara katıl, bi de tavla at sonra da aman biz vefalı iki dostuz naraları at… Bu kahramanımız da yine aynı mezkur çizgifilm karakterleri gibi gizli çekilen bir fotoğraftan (beraber toplantı yapmaları) hiç utanmıyormuş gibi, şimdi de açıktan açığa saptırmalarını devam ettiriyor.

Cumhurbaşkanı’nın eşinin protokol sorununun, başörtüsü probleminin önüne  geçeceğini hiç hayal bile etmiyordum. Mesela, İstanbul Üniversitesi’ndeki gibi bir-kaç ikna odası kursak, hanımefendiyi de çeksek şöyle, sonra da başlasak ikna turlarına… Bir Nur Serter girse bir Ahmet Necdet Sezer çıksa daha çabuk çözülür mesele gibi geliyor bana. Hanımefendinin başını  açtırmak daha kısa sürer bu protokol ayağından! Aman efendim askeri tesislerin yanından geçmesin, aman şuna dikkat etsin, aman buna dikkat etsin… çok su götürür bu hamur.

Gizli hazırlanan bu belgeler gün yüzüne çıktığında yine pek birşey değişmiyor doğrusu…

Fakat bu duruma bir çare bulmak lazım, ama nasıl?

Mesela  bir heyet kurulsun; örneğin HSYK güzel olur.

Başına da bir lider koyalım; muhtemelen Ömer Faruk Eminağaoğlu olur.

Sonra da üyeler seçelim; Ö.Faruk’un dediği gibi bakanlık atamasın, HSYK atasın.

Ardından da birkaç tane de gizli kahramanımız olsun, tabi bunlar hemen belli olmasın, gizli çekilmiş bir fotoğrafta birkaç gün sonra ortaya çıksınlar.

İşte tüm  bu kişiler durmadan toplantı yapsınlar. Ülkeyi batırsınlar-çıkarsınlar, batırsınlar-çıkarsınlar, sonra da derin bir oh! çekip “Yahu biz niye yıllardır uğraşıyoruz, şöyle bir araya gelseydik önceden, meselelerimizi  çoktan halletmiş olurduk” desinler.

Lakin tüm bu düşündükleri( benim de dile getirdiğim) öyle kolay gerçekleşmiyor. Biraz zorlamaları gerekir. Az biraz çaba sarfetsinler, büyük ihtimalle gerçekleştirirler. Ne de olsa yargı da onlarda, adliye de onlarda, danıştay da, sayıştay da…

Bir tek biz yalnız kaldık, inşallah diledikleri gerçekleşir de bizi de bir gün işçi olarak yanlarına alırlar da canına yandığım şu küresel krizden kurtuluruz.