Aslında her ölümden çıkarılacak dersler var… Tabii anlayana… Anlamak isteyene…
Fakat ERBAKAN Hocanın ölümünden ders alacakların en başında SİYASİLERİMİZ geliyor…
Hoca her zaman kibar, saygılı, düşünerek konuşan, bırakınız her cümleyi, her kelimesinin altında onlarca mesaj veren bir kişiliğe sahipti.
Ağzından hiç ARGO kelime çıkmamıştır sanırım. Fakat benzetmeleri çok ilginçti!
Günümüz siyasetçilerine bakarsak, Allah versin, bırakınız kelimelerden bir şeyler çıkarmayı, cümleleri dahi ZIRVA dolu…
Saçmalık gırla… Hafiflik dolu dizgin… Çirkef gibi laflar… Yenilir yutulur yanı yok… Karşısındakini aşağılar nitelikte nükte dolu! ARGOLAR havada uçuşuyor. Kalp kırılmadık zaman yok! Kalp kırmadık kişi kalmıyor!
Yani nasıl oluyor da bu siyasilerimiz, bu ölüm ve benzeri törenlerde yan yana gelebiliyorlar, el sıkışıyorlar, hal hatır sorabiliyorlar anlamak mümkün değil. Sanki hiç bir şey olmamış… Birbirlerine hakaret derecesinde hiç bir şey söylememişler… Nasıl yüzleri tutuyor?
İnsan bu kadar VURDUM DUYMAZ olabilir mi, ARSIZLIĞA vurabilir mi? Hayret….
İşte onun için diyorum ki ERBAKAN hocanın ölümünden bu siyasilerimiz, özellikle de Genel Başkanların ders çıkarması gerekiyor..
Yani bir gün ölünecek. Bu dünya kimseye baki değil. Herkes o yolun yolcusu. O zaman bu kadar SEVİYESİZ konuşmaların ne anlamı var?
Siyaset demek bu mu?
Başka türlü siyaset yapılmıyor mu?
İşte BAL GİBİ yapılıyor. Örneği ERBAKAN Hoca. Ki defalarca Genel Başkan olmuş, Başbakanlığı var, Hükümetlerde çeşitli görevler almış, Bilim adamı, cenazesini gördük 100 binlerce insan… Bu kalabalığı her kişi yakalayabilir mi? Yakalamadaki sır nedir acaba? SAYGINLIKTAN mıdır, yoksa SAYGISIZLIKTAN mıdır!? Bunu anlamak lazım.
Sözün Özü!
Evet herkes, bu tür kem söylemlerle belki bir yerlere gelebilir, geldiğini sanır amma, İNSANLIKTAN daima uzak kaldığını, kalacağını bilmelidir. Kimsenin kötü söz söyleyenleri takdir ettiği sanılmamalıdır. Eninde sonunda birilerinin omuzunda DEFNEDİLECEKTİR. Geride kalacak olan hakkında güzel şeylerin konuşulması olacaktır.
