Canın mı sıkkın, keyfin mi kaçık… Göz göre göre madik mi yedin…
Haksızlık mı yaptılar sana.
En hasisinden engeller çıkar karşına.
Ya da başın mı sıkıştı.
Kaç yaşında olduğunun ne önemi var.
20, 30, 40, 50…
En iyi o zaman anlarsın gerekliliğini varlığını, nasıl nefes olduğunu..
Dolmaz sandığın o boşluğun onun sarılışıyla yok olduğunu.
Affedersin eşşek kadar olsan da o sıcak nefes sana yeniden doğuyormuşsun gibi güç verir.
*
Önceki gün düğündeyiz.
Ben olmuşum tarihi çınar.
Ama asıl çınar yanımda.
“Al şu şalı üstüne” “Gerek yok anne üşümüyorum…”
“Yok esiyor…” “
Ya Allahaşkına üşürsem söylerim…”
“Bak sen bundan yemedin.”
“İstemiyorum, bu kadar yeter bana.”
“Bir şey yemedin aç kaldın işte.”
Eskiden bunları duymak öf dedirtirdi.
Şimdi hoşa gidiyor.
Bu yaşta bile hala seni en çok o merak ediyor.
*
Ve en çok onlar ölüyor.
Her şehit haberi, bir anneyi de vuruyor.
Sen ben unutuyoruz.
Onları savaşa gönderenler, siyaset unutuyor.
Belki zamanla eş unutuyor.
Ama o gözbebeğinde saklıyor ilk günkü acısını.
*
Bizler o kadar unutuyoruz ki,
Önceki gün yılın annesi seçmişler Gülben Ergen’i.
Çoğu zaman hem sağır hem dilsiz bir ülkeydik.
Şimdi yüreksiz miyiz?
Çocuklarını vatan için kaybeden,
Vatan sevdasına elvan kokulularını kaybeden analara ayıptır yahu bu.
*
Evet Bugün Anneler Günü…
Ve hala yanınızdaysa ananız sarılın, koklayın.
Söz verin o yemeği de yiyeceğim, üstümü de örteceğim.
Aynı lafı bin kez söylesen de dinleyeceğim diye…
Ha kaybettiyseniz eğer geçmişinize sarılın.
En taze halleriyle anılarda yaşasınlar bugün.
*
Ama en iyisi iki hediye birden alın.
Biri ananıza, mis kokulunuza.
Diğerini etrafınızda varsa çocuğunu yitirmiş bir anneye uzatın.
Ya da hasta, engelli, otistik çocuğuna kol kanat germiş bir bir ana yüreği bulun çırpınan ona verin. Çünkü ayın, yılın değil zamanı durduran sevginin adıdır onlar.
