Bazı kamu kurum ve kuruluşlarına baktığım zaman adeta huzurevini anımsatıyor. Çoğu insanların emekli yılı hatta yaşı dolduğu halde son çıkarılan kanunla 65 yaş sınırının son gününü son dakikasını bekleyen hatta elinden gelse ölene kadar çalışmak isteyen insanlarla dolu. Öncelikle şunu belirtmek istiyorum emekli yaşı 65 e çıkarılmak istendiğinde sendikalar eylemler yaptı ”mezarda emekliliğe” hayır diyerek sokaklara çıktı. Çalışan emeklisi dolmuş insanların hala emekli olmaya niyeti yok. Demek ki sendikalar boşuna gereksiz bir eylem yapmışlar. Çalışma yaşı ne kadar artırılsa çok insanın işine gelir. Çünkü çalışırken kazandığını emekli olunca alamayacak geliri yarıya düşecek. Sahip olduğu sosyal imkânlar azalacak ya da bitecek.
Devlet bir taraftan işsizlikle baş etmeye çalışıyor diğer taraftan emekli yaşını yükselterek yığılmalara sebep oluyor. Her gün dağ gibi büyüyen işsizlik yanında 35-40 yıldır çalışan verimi düşmüş ve yaş sınırını bekleyen çalışanların sayısı oldukça fazladır. Gün geçtikçe işsizlik oranı artmakta istihdam edilenlerin sayısı yeterli gelmemektedir. Bir taraftan üniversiteler mezun verirken, meslek okulları da öğrencileri yetiştirmektedir. Eğitim seviyesi yükselmiş olsa da işsizlik oranında artış görülmektedir. Ayrıca emekli oranı az olduğundan kurumların eleman ihtiyacı olmamakta, yerleştirmeler yetersiz kalmaktadır. Eğitimin 8 yıla çıkartılmasıyla da bazı çıraklık kalfalık gerektiren meslekler yok olmaya başlaması, ticaretin ve esnaflığın sıkıntılarından dolayı insanların tek ekmek kapısı devlet şeklinde düşünmeye zorlamıştır.
Ayrı bir sorun ise; KPS ile yerleştirmelerde bazı kişilerin bir kuruma yerleşmesi ve yerleştiği kurumu veya ili beğenmediği içinde tekrar KPS ye girme hakkının olması diğer gireceklerin şansını azaltmakta tercihlerini sınırlamaktadır. Öncelikle KPS ile yerleştirmelerde kişi KPS sınavlarını kazanıyor. Kendine göre seçim yapıyor. Bir yerlere yerleşiyor. Sonra bu insanlar çalışma ortamını, işi veya ili beğenmiyor. Başka yerlere müracaat ediyor. Aldıkları kadro boş kalıyor. Bu haksızlık değil mi? Diğer insanların hakkını aldıkları gibi yapılan istatistikleri de yanıltmıyorlar mı. İşsizlik sayısı azda olsa düşüyor. Fakat her yıl birileri daha ekleniyor yine işsizlik sayısı artıyor. Ülkemiz genç nesillere sahip olan ender ülkelerden biri olduğundan dolayı genç işsiz sayımızda artmış durumdadır.
Gelelim asıl konuya! Kamu kurumlarında emeklisi dolan ve verimi düşen insanlarla dolmaya başladı. Kadın ve erkekler emeklisi dolduğu halde emekli olmuyorlar. Maaşların yarıya düşmesi geçim sıkıntısı yaratmaktadır. Başka bir yönden bakıldığında emekli olurlarsa evde oturup ne yapacaklar. Burası ikinci adres. Dinlenme tesisleri. Çayları, yeme içmeleri, sohbetleri. Evde kim hizmet edecekler, kime söz geçirecekler. Kişiye iş veriliyor iş ağır ya da beğenmedikleri için bu işe gitmek istemiyorlar. Amirine ben emekli olacağım beni birkaç ay idare edin diyor. Onlarda talebi uygun görüp idare ediyorlar. Eski yerinde ve işinde kalıyorlar. Aradan zaman geçiyor emekli olmaktan vaz geçiyorlar. Unutturduklarını düşünerek. Bu tür kişiler sıkıntıya gelmemek için emeklim doldu ben emekli olacağım, senedim cebimde diyerek kendilerini idare ettirmeyi başarıyorlar. Ve 30-40 yıl geçinip gidiyorlar. Öyle ki torunlarıyla çalışmaya devam ederek. Öyleleri var ki yaş ilerlemiş, yenilikleri kavrama kabiliyetleri düşmüş, performans yok, yetersizler ama rahatlar. Devletin yaş sınırını bekliyorlar. Emekli psikolojisi olsa gerek yaşlandığını düşünmek. Emekli deyince yaşlı anlamına geliyor bazıları için. Kimsede yaşlılığı kabullenmiyor. Birde madalyonun diğer yüzü var. Para davası. Makam avantajları. Ne kadar çok çalışırsa o kadar fazla ikramiye alacaklar. Makam tazminatları düşmeyecek. İşçi statüsünde çalışanların ikramiyeler bitiyor, maaşları düşüyor ve çıplak maaşa kalıyorlar. Geçim şartlarının zor olduğu ülkemizde geçinmek zor. Bu nedenle işçiler ve memurlar emekli olmak istemiyorlar. Gençlikte iş diye çırpınıp dursun
