Üniversiteye ve ortaöğretime geçiş sınavlarının sonuçları açıklandı geçenlerde. Bir anda toz duman oldu ortalık. Zira sonuçlar hepimizi dehşete düşürdü. Bir baksanıza:
Branş Soru Sayısı Yapılabilen Ortalama Soru Sayısı
Türkçe 40 16.179
Sosyal Bilimler 40 6.003
Temel Matematik 40 5.642
Fen Bilimleri 20 2.828
Temel Yeterlilik Sınavı TYT’de durum böyle de Alan Yeterlilik Sınavı AYT’de durum farklı mı? Daha da beter!…
Branş Soru Sayısı Yapılabilen Ortalama Soru Sayısı
Türk Dili Edebiyatı 24 4.743
Tarih-1 10 1.617
Coğrafya-1 6 2.271
Tarih-2 11 1.465
Coğrafya-2 11 2.856
Felsefe Grubu 12 2.017
Ek Felsefe Soruları 6 2.098
Matematik 40 3.923
Fizik 14 0.467
Kimya 14 1.109
Biyoloji 13 1.669
2 milyon 230 bin gencimizin yarısı taban puanın (180) altında, sapı sapır dökülmüş!
Ortaöğretime geçişte de durum daha mı iyi derseniz maalesef değil. Hatta daha da beter diyebiliriz. Al birini vur ötekine…
Sayılar, oranlar, üste çıkanlar, altta kalanlar… Açıkta kalıp beklemeye alınanlar, beklediği okul yerine beklemediği yerlere kaydı yapılanlar…
Aslında tüm bu sonuçlar; eğitim emekçilerinin, sendikaların bütün öneri ve uyarılarına kulaklarını tıkayan, öğrenci ve velilerin taleplerini görmezden gelen, 16 yılda eğitimi yap-boz tahtasına çeviren ve tümüyle bilimsel temelden, akılcılıktan yoksun hale getirenlerin yarattığı bir sonuçtur.
Bütün yayınlanan veriler aslında adayların ve öğrencilerin değil, eğitim politikalarının başarısızlığını göstermektedir. Bu tablo, siyasi iktidarın, öğrencinin ilgi, yetenek ve yaratıcılığını geliştirmek yerine, kendisine sadakatle itaat edecek nesiller yaratma arzusunun sonucudur!… Okullaşma politikasından, öğretim programlarını oluşturmaya; öğretmen yetiştirme sisteminden, öğretmenlerin hak gasplarına; demokratik ve evrensel değerlerin yok sayılmasından, siyasi iktidarın yürüttüğü toplum mühendisliğine; devlet okullarına kaynak aktarılmazken, özel okullara öğrenci başına verilen binlerce TL’lik teşviklere kadar çok sayıda faktör bu tablonun oluşmasının temelini teşkil etmiştir.
Eskiden, hükümet değişikliklerine bağlı olarak eğitimde değişen politik tercihlerin etkisinden bahsedilebiliyordu. İktidar partilerinin eğitim politikalarına göre doğru ya da yanlış yenilikler gerçekleşebiliyordu. Her gelen, kendi isteklerine göre eğitime bir şekil vermenin derdine düşebiliyordu. Fakat yıllardır aynı partinin yönetimi altındayken bu kadar sık değişiklik yapılmasını nasıl izah edeceğiz? Bir baksanıza son 16 yılda yapılan değişikliklere:
-2003 yılında katsayı farkı arttırıldı.
-2004 yılında eğitim müfredatında değişiklikler yapıldı.
-2005 yılında 3 yıllık olan lise 4 yıla çıkarıldı.
-2007 yılında Ortaöğretim Kurumları Seçme ve Yerleştirme Sınavı (OKS) yerine 6.7. ve 8.sınıfın sonunda girilen Seviye Belirleme Sınavı (SBS) geldi.
-2010 yılında 10 yıldır uygulanan Öğrenci Seçme Sınavı (ÖSS) sistemini değiştirilerek. Yükseköğretime Geçiş Sınavı (YGS) ve Lisans Yerleştirme Sınavı (LYS) sistemlerine geçildi.
-2010 yılında SBS, 3. yılın sonunda tek sınav modeline döndü.
-2010 yılında dönemin Milli Eğitim Bakanı Nimet Çubukçu, yayımladığı bir genelgeyle tüm düz liselerin Anadolu liselerine dönüştürüleceğini açıkladı, uygulama hemen başlatıldı.
-2012 yılında İlköğretimde kesintisiz 8 yıllık sistemden vazgeçildi, 4+4+4 sistemine geçildi.
-2012 yılında katsayı kaldırıldı.
-2012 yılında Cumhurbaşkanı Erdoğan “Dershaneler kapatılacak” açıklaması yaptı.
-2013 yılında ilk TEOG sınavı uygulandı.
-2017 yılında Erdoğan TEOG’un kaldırılması lazım açıklaması yaptı. Yerine LGS getirildi. Okullar vasıflı vasıfsız diye kategorize edildi.
-2017 yılında üniversite giriş sınav sistemi değiştirildi. YGS ve LYS yerine YKS geldi. YKS sınavı da TYT ve AYT olarak ikili sınavdan oluşturuldu.
Tabii bir de son 16 yılda değişen eğitim sistemleri yanında neredeyse bir o kadar da Eğitim Bakanı değişti. Bir bakalım:
Necdet Tekin: 10 Temmuz 2002 – 19 Kasım 2002
Erkan Mumcu: 19 Kasım 2002 – 17 Mart 2003
Hüseyin Çelik: 17 Mart 2003 – 3 Mayıs 2009
Nimet Çubukçu: 3 Mayıs 2009 – 7 Temmuz 2011
Ömer Dinçer: 7 Temmuz 2011 – 25 Ocak.2013
Nabi Avcı: 25 Ocak.2013-23 Mayıs.2016
İsmet Yılmaz: 24 Mayıs 2016 – 9 Temmuz 2018
Ziya Selçuk: 9 Temmuz 2018/…
Tüm bunlar aslında eğitimle ilgili meselelerin sistemsel ve bütüncül olarak ele alınmamasından kaynaklanıyor. Bu nedenle de sürekli değişen ve tutarsızlaşan bir eğitim sistemi üretiliyor. Peki, bu kadar belirsizleşen bir atmosferde, bir adım önümüzü dahi görmeden nasıl yol alabiliriz? Alamayız, alamıyoruz. Artık “Kervan yolda düzülür” de diyemiyoruz çünkü ortada ne kervan kaldı ne de yol. Mecnun gibi çöllerde dolaşıp duruyoruz…
Hepimiz kaygı doluyuz. Kaygımız, bu karanlık tablonun daha da derinleşmesidir. Bu nedenle bir an önce akılcı önlemlerin alınması gerekliliği söz konusudur. Bu karanlıktan çıkışın tek yolu, demokratik bir siyasi atmosferin sağlanması ve eğitimin kamusal, parasız, bilimsel, laik, nitelikli ve anadilinde örgütlenmesinin hedeflenmesinden geçer.
Çocuklarımızın bu durumu hiç mi birilerinin vicdanını sızlatmıyor, merak ediyorum doğrusu. Uykularını kaygısızca uyuyabiliyorlar mı? Hani bizler çocuklarımız adına uyuyamıyoruz da…
Aslında tüm bu sonuçlar açık bir alarm olsa da belki de çıkış yolu için bir atılımın da fitili olur diye umuyoruz. Zira bunca ana baba, genç ve çocuğun üzüldüğü yeter!…
Artık eğitimin kamusal, parasız, bilimsel, laik, nitelikli bir şekilde organize etmenin bir yolu bulunmalıdır… Yoksa gelecekte ülkemizi, çocuklarımızı çok kötü günler bekleyecek… İzin vermeyin!…
