Facebook çıktı gizlilik diye birşey kalmadı… Hani derler ya, tüfek icat oldu, mertlik bozuldu diye… İşte aynen öyle… Facebook ve internette herkes kendi gazetesini, kendi televizyonun, kendi radyosunu, kendi haber sitesini kurabilir.Hatta herkes kendi albümünü oluşturup herkese sunabilir. Buna herkes kendi dizisini, filmini, söyleşilerini hazırlayabiliri de ekleyebiliriz.
Herkes şifreli yayın yapabilir. Herkes genele sesini duyurabilir..
Anlayacağınız birkaç 10 yıla kalmadan alıştığımız klasik tüm iletişim kanalları başka birşeye dönüşecek.
Habere ulaşmak sorun değil ama haberi-olayları ve gelişmeleri analiz etmek ise apayrı yeni bir iletişim – yayıncılık sürecini başlatacak. Bu bizim bildiğimiz klasik gazete, televizyon, radyo, internet haber zihniyeti kökünden değişecek. Bununla birlikte herşeyi bilen, her konu da kalem oynatan, söz söyleyen süpermen gazetecilik zihniyeti de miatını dolduracak.
******
Niye bunları anlatıyorum. Okyanus’un dünyayı gelmesiyle beraber bende kendi çapında bir facebook kurdu oldum(!) Kendi sayfamızda doğum tarihimiz var ya… Dün onlarca doğum günü kutlaması aldım…
Tüm dostlarıma şunu söyleyeyim. Ben 2 Şubat 1964 tarihinde doğmadım. İlkokula başlama yaşım gelip geçmişti ve ben hala okula başlamamıştım. Babam köye göndermiş dedem Erfelek Nüfus Müdürlüğü’nden kimliğimi çıkarmıştı.
Ve tabi doğum tarihini gerçek yılı ile yazdığında para cezası artıyordu. Bunun üzerine ceza ödemeyeceği bir tarihe çekmişti dedemiz. Böylelikle hem ceza ödememişti.
Okula başlamak için İstanbul’a geldiğimde, kaydım yapılmamıştı. Çünkü yaşım küçüktü. Bunun üzerine bir kez daha memlekete gönderildim. Şİmdi de mi öyle bilmiyorum ama, eskiden köylerde çocuklar erken yaşta okula başlayabiliyorlardı. Beş yaşında köyde ilkokula ikizimle beraber kaydımız yapılmıştı.
Birkaç ay okuduktan sonra, kaydımızı Zeytinburnu’na aldırmıştık. İlk okulumuz Yeşiltepe idi. Ardından mahallemize daha yakın olan ve yeni yapılmış olan Veliefendi İlkokulu’na kaydımız alınmıştı. Birinci sınıfta iken üçüncü okulum olmuştu.
******
Neyse gelelim asıl konuya. Nüfus kayıdında bulunan kaydım, asıl tarih değildi. Çünkü annem bizi doğurduğunda, babam tarlada ekin mi ekiyormuş yoksa ekin mi kesiyormuş belli değildi. Bir kış günü olduğu kesindi. Annem bizlere hamile olduğu için halamızın düğününe gidememişti.
Çünkü annem ve babam öyle anlatıyorlardı. Aslında ne doğduğu muz yıl, ne ay ne de gün biliniyordu. Sanki sokakta bulunup getirilmiş çocuklar gibiydik.
Birgün ailenin birarada olduğunda şu soruyu sormuştum. Kızkardeşimle beraber doğum tarihimizin hesaplayın bakalım dediğimizde; şöyle yöntemler ortaya çıkmıştı. Amcam o tarihte askerdi, abim ilkokula gidiyordu, babam tarlada bilmem hangi ürünü ekiyordu, annem hangi halamızın ya da teyzemizin düğününe gidememişti?
******
Yapılan karşılıklı anımsamalardan sonra ortaya çıkan tarih şuydu. Kasım ayının başı olabilirdi ve aylardan Kasım’ın olduğu kesinleşmiş. Uzun tartışmalardan sonra 1961 tarihinde karar kılınmıştı.
Kasım 1961 tarihinde ikizim Emine ile beraber dünyaya gelmiştik. Ona sorarsan o 1964 tarihinde doğmuştu çünkü kendisi o zaman üç yaş birden gençleşiyordu. Neyse sonuç olarak söyleyeceğim şu.
Facebookla mesaj bırakan, mesaj ve mail atan ve bizzat arayan ve söyleyen dostlarıma teşekkür ediyorum.
İyi ki, dünyaya gelmiş ve iyi ki hala yaşıyordum. Yaşadığım her anın keyfini çıkararak bir hayat sürüyorum. Tanrı herkese böylesine vede daha iyi bir hayat nasip etsin…
*****
İyi ki doğmuşum, iyi ki gerçek dostlarım olmuş, iyi ki gerçek arkadaşlarım olmuş ve iyi ki dostlarımız sanalda olsa doğmadığım bir günün kutlamasını yapmışlar…
Gerçek dostlara gerçek sıcacık selamlar…
Not: Sevgili Kamil Uci’ye bir kez daha başsağlığı, babasına allahtan rahmet, geride kalan sevenlerine sabırlar diliyorum. Mekanı cennet olsun…
