Sizde bu başlığa “MESLEK LİSESİ MEMLEKET MESELESİ” diyebilirsiniz.
Bir meslek seçtiğinizde; aslında arkadaş çevrenizi, akşam çevrenizi, belki de o çevreden eşinizi, hafta sonu veya yıllık tatilleri geçireceğiniz insanları, beraber çalıştıklarınızı, beraber yürüdüklerinizi, beraber ağladıklarınızı özetle geleceğinizi seçmiş olursunuz.
Konu her insanı bu kadar ilgilendirdiğine göre memleketimizi de aynı derecede ilgilendirir. Bunun içindir ki “meslek lisesi memleket meselesi” sloganı çok tutulmuş, sevilmiş ve meslek liselerinin modernize edilmesinde ve özel meslek liselerinin kurulmasında slogan haline gelmiştir.
Türk eğitim sisteminin, yönetim sisteminin, esnaf teşkilatının temel yanlışı burada yaptığını düşünüyorum. YANLIŞ KESİNLİKLE BURADA.
Sonuçta 12 yıllık eğitim mecburi, sistem belli, dersler yüksekse liselere, sınıf geçmenizde zorlanacağınızı düşünüyorsanız meslek liselerine, hala sistem böyle, insanlığa haksızlık memlekete haksızlık.
Liselere gidenlerde de benzer bir tablo var. Rehber öğretmeniniz sizinle ilgilenir, okur kitaptan hangi meslek ne işe yarar, sizde bir karar verirsiniz. Veya biraz fedakarsa çağırır sınıfa veya okulun konferans salonuna birkaç meslek mensunu, onlarda FİL hayvanını tarif eder gibi mesleği tarif ederler. HİÇBİR MESLEĞİN TARİFLE ANLATILABİLECEĞİNE İNANMIYORUM, BU YÖNTEMİ REDDEDİYORUM, İÇİNE GİRİLEREK, YAŞANILARAK, HİSSETTİRİLEREK, DOKUNULARAK anlatılabileceğine ve doğru algılatılabileceğine inanıyorum.
Anne babalar olarak bizleri sormayın adeta dökülüyoruz, dilimize doladığımız toplamda üçü beşi geçmez meslek tercihimiz var ve bunlardan birini çocuğumuza empoze ediyoruz, emrivaki ile de kabul ettiriyoruz çünkü “ÇOCUĞUMUZU DÜŞÜNÜYORUZ!!!!!” özeti bu.
Buradan söylüyorum, bol bol okul yapmak eğitimin neredeyse hiçbir sorununu çözmezzzzzz. Hele bu okulları getirip turizm şehri dediğimiz bir ilde, turizm koridoru dediğimiz sahil kuşağında neredeyse denize sıfır noktalarda yaparsanız tamamen çuvallamış olursunuz. Şehir planlama açısından bunun karşılığı ihanettir, şehre ihanet asla geleceğe hizmet olamaz, unutmayın şehir ihaneti affetmez, gün gelir kusar lanetler.
Meslek liselerimizde son zamanlarda ciddi adımlar atıldı, atölyeleri, makine ekipmanları genelde eski idi, hatta kuruluş yıllarından kalma olanlarda vardı, yenilendi, kafa ne kadar yenilendi? Orası çok tartışılır.
Mutsuz insanların genelde hayal ettiği, sevdiği işi yapmadığını gördüm. İşini severek yapanların olduğu ortama pozitif bir enerji hakimdir ve kısa zamanda size de sirayet eder.
O halde memleketimiz içinde insanımız içinde meslek seçimi hayati derecede önemli.
Soru şu: her insanımızı doğru meslekle buluşturmak için ne yapalım?
Bu sorunun cevabı için çalıştaylar yapmalıyız, toplantılar düzenlemeliyiz, iş adamlarını dinlemeliyiz, özel sektördeki başarı hikayelerini takip etmeliyiz, yurt dışındaki doğru örnekleri gözlemlemeliyiz, HER İNSANIN DOĞRU MESLEKLE BULUŞTURULMASINA İNANMALIYIZ, emin olun birtek paraya ihtiyaç yok veya en az paraya ihtiyaç var oda çok önemli değil.
İddia ile söylüyorum ve her kesle her yerde müzakere etmeye de hazırım: “DOĞRU İNSANLA DOĞRU MESLEĞİ BULUŞTURMAK İÇİN BİRTEK PARAYA İHTİYAÇ YOK”
Bu kısmı neden büyük harfle yazdım biliyormusunuz, klasik kamu yönetimi yaklaşımında her iş için para lazımdır, dolayısıyla para yok deyip çıkıverirsiniz işin içinden.
Daha iddialı birşey söyleyerek bu faslı kapatmış olalım: “ORDU’DA HER İNSANIMIZIN DOĞRU MESLEKLE BULUŞTURULMASININ FİNANSMANINI TAAHHÜT EDİYORUM”
