Soruyu şöyle de sorabilirdik. Neden hiç harekete geçmeyen “toplum vicdanı” şimdi harekete geçiyor?Özelleştirmeler yapılırken, ulusal pazarlarımız satılırken harekete geçmeyen “vicdan” ya da adına ne derseniz deyin, o harekete geçmedi?
Sanıyorum cevap zaten sorunun içinde.
Babalar gibi satarım, satıyoruz satıyoruz bitmiyor ifadelerin toplum vicdanına ekilen kin tohumlarıydı.
Türk halkının malına, ulusal toprağına, işine ve rızkına yapılan saldırıların halk vicdanında biriktirdiği duygular şimdi su yüzüne çıkıyor.
Son yedi yılda halkın ordusuna yapılan saldırıların, yavaş yavaş doğrudan kendisini hedef alındığını gören halk emek kardeşliğinin farkına vardı. Çözümün emekçi ve aydının müşterek mücadelesinden geçtiğini görmeye başladı.
Desteğin bir başka nedeni; özelleştirme yağmalarından önce halka söylenen yalanlardır. Gerçek hayatın hiçte öyle olmadığı, yağmalanın devlet malı değil gerçekte kendi malı olduğu toplum vicdanında yankı buldu.
Bunu içselleştiren aydın ve dürüst siyasetçi bu gerçeği daha da netleştirdiği için bu bilinç desteğe dönüştü.
Yani biriken bu gizil güç (potansiyel) sadece Tekel işçilerinin eseri değildir. Tekel işçileri, biriken bu gizil gücü harekete geçiren tetikleyicilik görevini yapıyor.
Bu hali ile bile Tekel Direnişi amacına ulaşmıştır.
Yağmacıların ve işbirlikçilerin asıl kavrayamadıkları şey, biriken bu gizil gücün büyüklüğüdür.
Direnişteki kararlılık ve toplum vicdanını harekete geçmiş olması yarınki genel direnişin daha büyük olacağını şimdiden müjdeliyor.
Diliyor ve inanıyorum ki, bu işbirlikçiler işbirliği yaptığı odaklar adına bir son çılgınlık daha yapmazlar. Ve işçi ile polisi karşı karşıya getirmezler.
