Dinin Dili

Türkiye son kırk yıldır yoğun bir din ve dinci baskısı altında. Bir yanda insanlar, kendilerine Müslüman diyen ve kendilerinden biraz fazla birşey bildiğine inandıkları birinin ( birilerinin) şiddetli eleştirisi ve yönlendirmesi altında iken, diğer yanda kendini Yaratan’ın yerine koyacak, kendi alemmini, kainatını yaratmışcasına alçakgönüllü! ortalarda gezen, Yaratan’ın kelamını sanki kelamıymış gibi zikreden veya kendi kelamını sanki Yaratan kelamıymış gibi çevresindekilere anlatan, adı “hoca” ya da “şeyh, şıh” olan, garip, ucube tipler şahsi çıkarları uğruna, kendi yakın çevrelerini şiddetli bir etki, baskı ve korku altına alıp, insanları yönetip, yönlendiriyorlar.

Bu korku bu kişilerden kaynaklanmıyor, yani diğer insanlar bu insanlardan korkmuyorlar, tam aksine onları seviyor ve onlara saygı gösteriyorlar ama korku Yaratan’dan, cehennemden yana çünkü bu tipler; son kırk yıldır körcahilleştirilmiş olan bu insanları; işlerine gelmeyen ne yaparalarsa Yaratan gazabı ve cehennem ateşi ile korkutuyorlar. Ama bu yaklaşımın bir diğer ve çok daha zararlı yönü ise, insan yaratılışını kökten etkileyecek (etkileyen), değiştirebilecek ( değiştiren) bir davranış ve yaşam tavrı, tarzı; yani TEK BAKIŞ AÇISI ve aklınıza gelebilecek her türlü bilgi, olgu, olay, somut, suyot, insan ilşkileri, para yani ne varsa tek bir filtreden geçirmek, o filtrenin EVRENSEL olduğunu düşünmek, başka düşüncelerin varlığını kabul etmek ama asla onları onaylamamak, kabul etmemek ve hemen kendi inanç ve düşüncesini kıyas yöntemi ile üstün kılmaya çalışmak -savunmak, herhangi bir eleştiriryi veya kendi düşüncesi dışındaki herhangi bir yorumu asla kabul etmemek, reddetmek, karşısındakinin zayıf noktalarını bulup karşı düşünce üreterek onun yanıldığını ispatlamaya çalışmak ve aslında hepsinin toplamında KENDİNDEN OLMAYAN KİMSEYİ DİNLEMEMEK, KENDİ BİLDİĞİNİ TEK VE MUTLAK KABUL ETMEK !İşte gerek akr elinde siyasallaşarak sefil olmuş, gerekse bu tür tiplerin egoları ve körcahillikleri ile kararmış, solmuş, adeta ortaçağ engizisyonuna dönmüş 2010 Türkiye İslam’ının hali bu!

İşin çok garip tarafı şu ki İslamiyet’in ana ve tek kaynağı Kur-an; ve tüm bu oluşum Kur-an kökenli.

Peki ama ortada tek bir kitap ve O’nun doğruluğuna inana yaklaşık iki milyar insan varken nasıl oluyor da yüzlerce (belki binlerce) tarikat oluyor? Bu son derece basit, cevapları belli sorunların ışığında düşünmeye şöyle devam edebiliriz: Aslında ortada tek bir sorun var ve bu DİN (yani İslam) DEĞİL!

DİL !

Yani lisan.

Yani bunun ne İslamyet, ne inanç, ne Peygamber, ne Yaratan ile hiçbir ilgisi yok. Sorun Kur-an’ın içinde ne yazdığının tam olarak bilinmeyişinden kaynaklanıyor. Sakın yanlış anlaşılmasın, İslam veya Kur-an ile ilgili değil hakkında konuştuğumuz, bu tür ucube tiplerin, dilinde, davranışlarında aldığı şekil . . .

Her dilin oluşumunun ve zaman içinde kıvrılarak, dönerek,değişerek, bazen dönüşerek bugüne gelişinin bir hikayesi var.Bu hikaye her dil için mutlaktır. Yani her dil mutlaka değişir ve dönüşür. İngilizce’nin Viktorya-Şekspir, Türkçe’nin Ortaasya, selçuklu, Osmanlı ve Cumhuriyet dönemleri ve bu dönemlerdeki değişiklikler somut örnekler içinde sayılabilir. Ve tabiki teknoloji değiştikçe, herşey olduğu gibi dil de değişir, değişmiştir, değişmektedir ve değişecektir.

Dil, yaşayan, nefes alan bir olgu olduğu için bu değişim kaçınılmazdır.

Bu bilgiler ışığında Kur-an ve O’nun Arapça’sına baktığımızda işler biraz garipleşiyor.

Kur-an’ın içindeki dil günümüz insanı tarafından anlaşılamadığı için tefsir edilmek yani o günün diline yorumlanarak çevrilmek zorunda, işte bu çeviri/yorum – her çeviri/yorumda olduğu gibi- dönemin tüm anlayışlarını anlamlarında taşıyan sözcükler ve dil özellikleri kullanılarak yapılır. Dolayısı ile dönemsel olarak bakıldığında değişimin etkilerini her yüz yılda bir kendini keskin bir biçimde gösterdiğini varsayarsak, Kur-an dilinin yaklaşık onbeş farklı dil dönemi etkisi altında çevrilip yorumlandığını varsayabiliriz.

Peki:

1) Her dönemsel çeviri/yorum Kur-an’ın içindeki bilgiyi aslına uygun olarak mı aktarır?

2)Çeviren/yorumlayan kişiler, çeviri/yorum yaparken, kendi (şahsi) yorumlarını da katarlar mı?

3) Çevriren/yorumlyan kişi,  dönemin herhangi bir özelliğinden etkilenir mi?

4) Kur-an’ı çevirebilmek için dünya dil ideolojilerini bilmeye gerek yok mu? Sadece İslam bilgini olmak yeterli mi?

5) Her tefsir aynı üst ve alt anlamları taşır mı? Taşır ise neden kişiler okudukalrını ilk okuduklarında anlamazlar da “bir bilen” e sorma gereksinimi duyarlar?

6) Kur-an’ın sadece sözcüklerden değil, Yaratan’ın Müslüman’lar ile ilgili tüm söylemlerinden oluştuğunu bildiğimiz içn, O’nu anlama yolunda diğer pozitif bilimlere gereksinim duymazmıyız?

7) Bu gereksinim aynı zamanda tefsiri yapan kişi için de son derece gerekli değil mi?

Yinelemekte fayda var, derdim İslamiyet’in kendi, Kur-an gerçeği değil. Derdim, günümüz Türkiye’sinde İslam’ın hak etmediğine inandığım ellerde ve dillerde oluşu.

Herhangi bir kitabı çevirebilmek için, içindeki anlatım, düşünce zincirini nasıl bilmek gerekiyorsa, inancımca, Kur-an tefsiri yaparken de aynı gereksinim söz konusu.

Bu noktada şunu da irdelemenin yararı var:

Kur-an Arapça. Ama bu Arapça yaklaşık 1500 yıl öncesine ait. 1500 yıl öncesine gitmeniz de bu işi çözmüyor çünkü o dönemin dil yayılımı dar, birbirinden kopuk aksanlar üstüne kurulu. Yani birçok insan gurubu aynı dili konuşuyor ama farklı aksanlarla. Bu farklılık ise birbirlerini anlamalarını ya engelliyor ya zorlaştırıyor. Tıpkı günümüz Kürtçe’si gibi. Üç farklı ana aksan var, üçü de Kürtçe ama birbirlerini ya zor anlıyorlar ya anlamıyorlar. Kısaca o döneminArapça’sının Kureyş kabile aksanına ulaşmanız gerekiyor. Ve ancak o zaman, zamanın dil özelliklerini çözerek Kur-an’ın ne demek istediğini tam olarak anlayabiliriz.

Bir başka karmaşa Arapça’nın farklı yazılması ile ilgili. Latin harfleri kullanılmıyor. Birçok işaret kullanılıyor ve bildiğim kadarıyla bu işaretlerin sabitliği söz konusu değil. Yani nasıl değişip, dönüştüğünü de bilmiyoruz. Günümüz Arapça’sını öğrenmek ayrı, Kur-an Arapça’sını öğrenmek ayrı. Bunun için ayrı bir eğitim gerekiyor ve bu eğitimin verilip verilmediğini, dönemsel etkileşimlerin örneklenerek açılanıp açılanmadığını bilmiyorum. Çünkü kendi araştırmalarımdan bildiğim kadarıyla tek bir sözcük dahi sizi haftalar hatta aylarca uğraştırabiliyor. Türkiye’de İslam’ı temsil edenlerin bunu bildiğini ise hiç sanmıyorum.

Kısaca ben kitabımı okumak ve anlamak istiyorum. Kitabımı. Yani açıklamalarını, veya gereksiz anlamsal çevirilerini değil çünkü baştan beri anlattıklarımda da anlayacağınız üzre rahatsız ve huzursuzum.

Yaratan’a ulaşmak için gözümü kapatıp kendimi dinlememin yeterli olduğunu biliyorum, aldığım her nefeste, attığım adımda biliyorum ama Kur-an’ın üstündeki o kirli ellerin artık çekilmesini, yolumun kitabgerçek bilgisinden çıkan ışıkla aydınlanmasını istiyorum.

Çok mu şey istiyorum?

Mavi günler