Yakın arkadaşım Elif, babasını yenilerde yitirmenin etkisiyle onun Bulgaristan’daki köyünü, doğduğu toprakları bulmak için yanıp tututuşuyordu.
İyi tamam dedim, iki hatun atladık arabamıza, ‘ver elini Bulgaria…’
Şarkılarla keyifle başlayan yolculuk, daha Bulgaristan sınırına girmeden Kapıkule’de önce şaşkınlığa uğradı.
Bizim polis arkadaşlardan biri hafif alaylı, “Makinaya mı gidiyorsunuz”diye iki kez sorunca “Siz ne demek istiyorsunuz” kükremesiyle karşılık verdim, yanındakiler atladı, “kumara mı gidiyorsunuz?” demek istemiş.
Makina kumar demekmiş…
Artık ben ne anladıysam!
Onu geçtik. Geldik Bulgar sınırına. O ne?
TIK YOK
Bizi dezenfeksiyon ünitesine almazlar mı?
Arabaya alttan biraz köpük fıslattılar.
Çok az yere geldi. Ver 3 Euro.
Uygulamayla ilgili eleştirileri önceden okuduğum için bilgi sahibiydim.
Arkadaşım delirdi. Ne demek geleni dezenfekte etmek?
Dezenfekte olmuş arabamızla 2.5 saatte Sofya’ya varırken edindiğimiz izlenim daha sonra ülkeyi güneyden kuzeye turlarken de değişmedi.
Birkaç büyükşehir hariç Bulgaristan sanki boşalmış.
Evlerin çoğu boş.
Bir de, bu topraklar 545 yıl Osmanlı hakimiyetinde kalmış. Her yerde izler arıyorum. Nafile.
Sofya’da Mimar Sinan’ın eseri Kadı Seyfullah Efendi Camii’nden başka Osmanlı izi yok.
Türk mimarisine benzettiğimiz klisenin de Koca Mehmed Paşa camii olduğunu sonradan öğreniyoruz.
İşin tuhafı. Türküz dediğimizde Bulgarların yüz ifadeleri de değişmiyor. Ne bir düşmanlık, ne sevimlilik. Tık yok.
Sofya, Plevne, Tırnavo ve Varna kentleri ile onlarca kasabada keskin bir fark dikkatimi çekiyor.
İkiye bölünmüş pasta gibiler.
Alt katman fakir. Kasabaların çoğu hayalet şehir gibi. Yoksulu ve dilencisi çok.
Üstü ise kremalı. Yaklaşık 10 yıldır AB üyesi olmanın yarattığı bir zenginlik var büyükşehirlerde.
Yiyecek ve içecek Türkiye’ye göre ucuz.
2 Leva yaklaşık 1 Euro.
HER YER YEŞİL
Ortalama maaş şehirlerde 1000 Leva. Banliyölerde ise 500 Levaya kadar düşüyor. Emekli maaşları da 200 ile 400 Leva arasında.
Kıyafet, ayyakkabı, beyaz eşya, konaklama pahalı.
Yine de deniz kenarında deniz ürünlü ve şaraplı bir yemeği 28 Levaya yemek iyi geliyor insana.
Varna ise bilhassa söz edilmesi gereken bir kent.
Şehrin deniz tarafı kumsal ve orman büyüklüğünde parklarla dolu.
Tasarım zevkleri dikat çekiyor.
Evet o yeşillik!
Yollar, kentler muhteşem göz alabildiğine yeşil. Biz neden betona meraklı milletiz diye düşünmeden edemiyor insan.
Elif’in baba köyünün izlenimleri ise gelecek yazıya.
