Duruşu deprem kuşağında olan evliliklerde sarsıntı eksik olmaz. Her an her şey bir kavga nedeni haline gelebilir: Ütülenmemiş bir gömlek, tuzu konmamış bir yemek, şarjı bitiği için açılmamış bir telefon, akrabaya yapılmış küçük bir yardım, çocuğun nezle olması, biraz kilo alma, koltukta uyuyakalma, geç ödenmiş bir fatura…
İçe atılan gerçek kızgınlıkların yerine çakma olanları geçmiş ve zaten dolu olan kızgınlıklar bir şekilde yolunu bulup kavgaya dönüşmüştür. Net olamamak, samimi konuşmamak, kusuru hep karşı tarafta görme alışkanlığı, ilişkiyi her an çatışmalı bir yapıya dönüştürmüştür.
Mizaç uyumsuzlukları ve karşıdakinin mizaç özelliklerini kabullenmeyiş, bir başka sallanma nedenidir. İlk başta bizde olmayan özellikler olduğu için karşı tarafta görüp beğendiğimiz her şey, sonrasında kıyasıya eleştirdiğimiz ve kavga nedeni yaptığımız şeylere dönüşür.
“Çok saf ve temiz göründüğü için âşık olup evlenmiştim!” diyen bir adam sonrasında eşinin saf oluşunu eleştirmeye “Elinden hiçbir iş gelmiyor!” diye onu horlamaya başlar. “İnsan bu kadar da saf olur mu? Hiçbir işin üstesinden gelemiyor!” diye eşini küçümser.
Kendi büyüdüğü yerlerdeki erkeklerin kadınlarla kurduğu ilişkilerde hayır göremeyen bir kadın, kendisini “daha fazla sahiplensin” diye evlendiği adamın kıskanç olmasından bunalır sonrasında…
“Hanım hanımcık bir ev hanımı” özellikleri taşıdığı için evlendiği kadını, sonrasında “Kadınlık bulaşık yıkamak, yemek yapmak değildir. Onu para verirsen de yapıyorlar!” diyerek aşağılayıp kadınını başka kadınlarla kıyaslamaya başlar bir başka erkek.
Özgüvenine hayran olduğu için evlendiği adamın sonrasında kalabalıklaşan çevresinden yakınmaya başlar bir başka kadın.
Ne istediğini bilmeden, kendi gerçekliğinin farkında olmadan yapılan evliklerde, altyapı sağlam olmadığı için sarsıntılara karşı dayanıksız ilişkiler kurulur.
Hayat bu, önünüze ne çıkaracağı belli olmaz. Karşınıza çıkan kişiyle/kişilerle ilişkiniz sarsıntı geçirmeye başlarsa yorulursunuz. Yapı yıprandığı için ömründen önce çöker. Sonrasında bir gün taraflardan birisi yorulup yeter artık diyebilir.
Eşlerin arasındaki boşluk, her sallantıyla her kavgayla biraz daha açıldığından, aradaki boşluğa bir başka kişi yerleşebilir. İlişkide boşluk yokken üçüncü kişinin (ne kadar istekli olursa olsun) araya giremeyeceği durumdayken; boşluk oluşmuşsa kötü niyetli üçüncü kişiler araya kolaylıkla girebilir.
Didişerek yaşamaya alışmış bünyeler, anlaşarak yaşamayı öğrenmekte zorlanıyorlar. Yıpranan ilişkilerden etkilenen çocuklar, daha hayata başlarken didişerek yaşamayı öğreniyorlar.
Birleşik çatlak kaplar gibi sürekli sızıntı yapıyoruz. Anne-babalarımızdan öğrendiğimiz “her şey için kavga edilmelidir” anlayışını çocuklarımıza bulaştırıyoruz.
Hayatta her şeye kızmaya, her şeyi çatışma meselesi yapmaya ve sürekli karşı tarafı taşlamaya harcanacak kadar basit ve uzun değil. Hayat; seyretmek, anlamak ve yaşamak için, öğrenmek için çok sayıda fırsat sunarken, bizler sağlam olmayan yapılarımızdan dolayı sallana sallana serseme dönüyoruz.
Hiç gerek yok! Yapıyı sağlamlaştıralım ve ilişkiyi deprem kuşağında kurmak yerine daha sağlam bölgelerde kurmayı deneyelim.Eğer deprem kuşağında kurulmuş bir ilişkinin içindeysek de bu ilişkiyle nasıl baş edeceğimizi öğrenmeye çalışalım.Olmuyorsa da destek almak için geç kalmadan yapı çökmeden bir uzmana başvurmayı gereksiz görmeyelim en azından…
