Dünyada ve ülkemizde yaşanan kavganın altında yatan asıl neden, çıkarlardır.
Ekonominizi büyütürseniz, iktidarınızı da büyütürsünüz. Tersi de doğrudur. İktidarınızı büyütürseniz, ekonominiz de büyür.
Bu yalın gerçek insanlığa demokrasi mücadelesiymiş gibi sunulur.
Mülkiyet öznesi kişilerde bu demokrasiyi destekler.
Peki, demokrasiyi bize sunanlar kim?
Örgütlü sermayedarlar ve onların sahip oldukları tekellerdir.
Örgütlü sermaye deyince, sadece ekonomik bakımdan, kendi aralarındaki örgütlülüğü düşünmemeliyiz.
Örgütlü sermaye, çıkarlarını korumak ve geliştirmek için güvenlik örgütlenmesini de, yani ordu ve istihbarat örgütlenmesini de gerçekleştirmek durumundadır.
Zaten örgütlülük dediğimizde, bankasıyla, fabrikasıyla, ordusuyla, eğitim ve kültürü ile bir bütündür.
Amerika ile çıkar çatışmasında olma demek; ABD’deki örgütlü sermaye ile çatışmak demektir.
Bazı aydınlarımız aklına medyayı takar. Eğer medyayı düzeltirsek, her şeyi düzeltiriz anlayışı içinde olur.
Aslında medyanın kendisi örgütlü sermayeye aittir.(Türkiye için de böyledir)
Medya örgütlü sermayenin, halklara karşı savaş makinasıdır.
İletişimin kapitalize edilmesi, yani iletişim kapitalizmi, toplumun özünü ele geçirme işi, örgütlü sermayenin işidir.
Halka karşı iktidar kavgası yapan, örgütlü sermaye, medya sahibi değilse, hiçbir örgütlülüğe sahip olamaz.
Toplumsal özün ele geçirilmesi, aynı zaman da, o özün paraya dönüştürülmesi anlamındadır.
Bu duruma rağmen, halktaki eşitlik ve özgürlük mücadelesi durmaz. Ancak halk örgütlü sermaye kadar örgütlü olmadığından, mücadeledeki kazancı hep asgari olur.
Ancak, eşitsizliğin bir bedelinin olduğu aşikârdır.
Halka karşı örgütlü sermaye, insanlığın ortak malı olan teknolojiyi de ele geçirerek, insanlığın ortak malını insanlığa karşı kullanır.
Teknoloji kullanımlı bu süreç, örgütlü sermayenin, daha az işçi çalıştırmasını gerekli kılar.
Dünya genelini göz önüne alarak ifade edersek; %1’lik üst dilime(örgütlü sermayeye) hizmet etmek için artık çok sayıda hizmet eden gerekmez.
Bunun anlamı ise; daha düşük ücret ve işsizlik demektir.
Düşük ücretin yarattığı, ya da işsizliğin ortaya koyduğu bedeli, örgütlü sermaye ödemez. Ya da savaşarak başka halkların üzerine boca eder.
Bu durum ise, dünya halklarının ödeyeceği bedeli daha da yükseltir.
Durum yukarıda anlattığımız şekle gelince, halka karşı örgütlü sermaye gurupları, bir miktar var olan demokrasinin bedelinin yüksek olduğunu düşünürler.
Je Suis Charlie ortaya çıkar.
Onlar için demokrasi artık pahalı bir şeydir. Çünkü sermaye ve iktidarı tehlikededir.
Silahlı ve silahsız örgütlerini iş başına çağırırlar.
Bu anlamda, örgütlü sermaye için faşizm daha ucuzdur.
