Dağdan İnerken

‘Şimdi yoldadır bedrin arslanları’ düşüncesiyle ve niteliğiyle beklenilen teröristler ülkelerine dönerken gördükleri o hoş-amedi karşılamayı bir daha yaşamak için inşallah tekrar dağlara çıkmazlar. Çünkü öylesine bir karşılama ki, herifler kahraman ilan edildiler. Hani şehitler Allah’ın katında sorulduğunda ne istersiniz diye, verdikleri cevaplar manidardır: Allah’ım  bizi tekrar dünyaya gönder ve tekrar şehit olalım. Şimdi bizim bu ‘eski’ teröristlerde gördüğü ilgi alakayı nazara verip istekleri tekrar dağa çıkmak olmasın…

Halkın o dehşet karşılamaları acaba hangi cümle içinde gizliydi:

“Aslanlarım! Davanızın arkasında olduğunuzu gösterdiniz. Dağlarda bir kartal gibi mücadele verdiniz” mi? Yoksa:

“iyi ki yurdunuza(yuvanıza) döndünüz, vatan hepimizin yeridir, kayalıklar yılanların yeridir, hoş geldiniz” mi?

Açılım dolayısıyla imtiyaz yaşayacaklarını bilen 34 insan ülkelerine döndü ve hiçbiri tutuklanmadı bile, hatta tutuklanmamak için “pişman mısınız?” sorusu bile yöneltilmedi. Fakat 7 yıl önce dağdan inen kişiler(açılıma rastlamadılar ya tüh!) hala hapiste ceza görmektedirler. Acaba 7 yıl önce gelenler mi yoksa meşhur 34 insan mı Mehmetçiğin kanına girdiler? Kameradan izleyip öyle hüküm verseydik keşke, ama dağda kamera yok ki… Ee ne yapacağız o zaman. 7 yıl öncekiler talihlerine ağlasınlar ki; açılıma rastlamamışlar…

Günlerdir seyrettiğimiz 34 meşhur’u kimileri kahraman yerine koydu, kimileri ise terörist. Fakat bizim şehit düşen Mehmetçiğimiz en fazla 45 saniye gündemde kalabiliyorlar(Nefes filmi). Sonra o ne kadar gündemden düşse de annelerimizin sinelerinde bir kor gibi hep ateşi devam ediyor.

Dönenleri hemen serbest bırakmak da büyük bir yanlışlık, ceza evlerinde yıllarca(ıslah ettiğimizi sandığımız) mahkum etmek de büyük bir yanlışlık.

Serbest bırakıldığında herifin hemen adapte olup, ‘bundan sonra vatan, millet, sakarya’ diyeceğini beklemeyin. 30-40 yaşlarındaki bir birey düşüncesini öyle bir günde değiştirmesi biraz gülünç olsa gerek.

Ceza evlerinde çürümeye mahkum etmek de yanlışlık olur dedik. Dağdan indiklerine pişman oldular, “hani ülke bizim için de özgürlük yeriydi, ben dağlarda bundan daha özgürüm, ceza evinde yaşlanmaktansa dağlarda bir kahraman olurdum” diyebilirler ve emin olun söylüyorlardır. Acaba ne yapmak lazım. Kanaatimce bu insanları rehabiliteye tabi tutmak gerekir. Vatanı için hizmet eden birilerinin yanında, kırmadan dökmeden onu gerçek hayata vatanseverlikle hazırlamak gerekir. Gerekli psikolojik destek de verilmelidir. Yoksa, Amerika’nın meşhur eski başkanı Abraham Lincoln’ ün yaşadığı olaya bizde kendi örneğimize uygun yaşayabiliriz:

Başkan ülkedeki bütün köleleri özgürlüğüne kavuşturmuştu, fakat özgürlüğün ne demek olduğunu bilmeyen köleler, artık nasıl para kazanacağını da bilememişlerdi ve henüz birkaç gün olmuştu ki köleler eski sahiplerinin yanlarına kaçmışlardı. Rehabilteye tabi tutulmayan, yeni yaşam standartlarını benimsemeyenlerin yapacağı elbette buydu!

Fakat tarihte rastlanır ki, köleler öyle bir rehabiliteye tabi tutuluyorlar ki, kölelik günlerine bırakın geri dönmeyi oradaki zamanlarına dahi ağlıyorlar.

Maksat salt eve dönmek değil, evde olduklarında ne yaptıklarını da kontrol etmek olmalı.

Dönüşlerin askıya alındığı günleri solukluyoruz. Ümidimiz ki, gerek açılım sürecini gerekse de eve dönüşleri biraz temkinli seyrederiz.