Amerika’nın cephe gerisine girmesi ve faaliyet göstermesi yeni bir şey değildir. Yeni olan silahlı sızmalardır. Suriye’deki terör alanını, Türkiye’ye doğru genişletmesidir.
Amerika şunu görmektedir. Türkiye’nin iç cephesinde, Türkiye’yi savunma iradesi etnik terör ve yobaz terörleri ile zayıflamıştır.
Yıllarca hem etnik terörün hem de yobaz terörünün kendi desteği ile hangi mertebelere ulaştığını bilmektedir.
Ne etnik terörün desteklenmesi, ne de yobaz terörünün desteklenmesi yenidir.
Etnik terör için şunu söyleyebiliriz. Obama “PYD bizim kara kuvvetlerimizdir” diyebilecek aşamaya gelmiştir.
Amerika’nın Yobaz Terörünü nasıl desteklediğini hatırlatmak gerekirse, yıllarca, Kongrelerinden “Türkiye’de din özgürlüğü yok” kararlarını hatırlamalıyız.
Laikliğin, Türkiye’yi savunan iradeyi ürettiğini ve birleştirdiğini, Amerika herkesten çok iyi biliyordu. Bunun için tarikatların, laikliğe karşı bir bölücü unsur olarak geliştirilmesi gerekiyordu. Onun için F-TİPİ tarikata özgürlük istiyordu. Kongresinden çıkardığı “Türkiye’de din özgürlüğü yok” kararları, aslında tarikatlara ve mezheplere özgürlük anlamındaydı.
Öte yandan, etnik bölünmeler, PKK’ya verilen örtük veya açık desteklerle sürdürüldü.
Amerika hem laikliği yıkmak, hem etnik kalkışmaları hızlandırmak için dinci bir siyasi örgütlenmenin desteklenmesini planladı. Ve mevcut siyasi iktidarı her yönden destekledi.
Aslında çok karışık gibi görünen planın özü; etnik ve mezhepsel çatışmanın zeminini hazırlamaktı. Yani çok basit bir temele oturan plan.
Aynı planı İran’da işletmek istedi. Geliştiremedi. Çünkü İran’da NATO, OECD, DB, GB, Amerikan Üsleri, Amerikalılarla gizli istihbarat anlaşmaları gibi anlaşmalar yoktu.
Bu anlamda, Türkiye’nin cephe gerisine, ABD’nin girişi çok eskidir. Bizi komünizme karşı koruyacaktı ya.. O da yalandı ama neyse.
Amerika’nın iç çatışmaları genişletmesini, provokasyonları tekrarlayarak yürüttüğünü biliyoruz.
Biraz provokasyon, biraz propagandalarla bu günlere geldik.
Suruç provokasyonu ve içerdeki Amerikancı basının tutumu
Aşağı yukarı aynı strateji son kırk yıldır uygulanır.
Türkiye’de bir Amerikan menşeili provokasyon yapıldığında, içerde ABD’yi şirin gösteren, gizli bir mukayese sistematiği işler.
Böyle günlerde, yani Amerika’ya nefretin yükseldiği dönemlerde, Basının Amiral Gemisi devreye girer.
Gizli mukayese sistemini uygular.
Üç yol izler.
Birincisi, ABD’yi sanki terörle mücadele eden bir devletmiş gibi gösterir.
İkincisi, böyle günlerde, Amerikan teknolojisinin başarılarından söz ederek, aman itaati elden bırakmayın. ABD güçlü devlettir. Amerika’ya itaatten başka çare yok, imajını yeniler.
Üçüncüsü ise; “Tüm Amerika bu Türk kadınını konuşuyor” gibisinden manşetlerle, ABD Türkiye’nin dostudur mesajını verir.
Amerika düşmanına karşı bayrak açmadan, iç cepheyi tahkim etmek ve kendimizi savunur hale gelmemiz imkânsızdır.
Elbet bu konuma bir gün mecburiyetten geleceğiz.
Mezhep çatışmalarından kurtulmak için laikliği, etnik çatışmalardan kurtulmak için kararlılığı ve iradeyi oluşturmaya mecburuz.
Bülent Esinoğlu
bulentesinoglu@gmail.com
