Cahillerin Alayı

Cehl : Câhillik, bilmemezlik, ilimden mahrum olmaklık, nâdanlık, tecrübesizlik, gençlik.Cehl-i Basit : Bilmediğini bilmek sûretiyle olan câhillik

Cehl-i Mürekkep : Bilmemekle beraber, bilmediğini de bilmemek.

Ebu Cehl : “Cehalet babası” demek olan bu kelime, Hazret-i Resul-i Ekrem (A.S.M.) zamanında, mu’cizeleri ve çok delilleri ve Peygamber Aleyhissalâtü Vesselâm’ı gördüğü halde iman etmeyen din düşmanı puta tapan gururlu bir müşrikin lâkabıdır. Bedir Gazasında öldürüldü.

Cahil insan kendi kendinin bile düşmanıdır; başkasına dost olması nasıl beklenir. SOKRATES

İnsanın cahil olduğunu bilmesi, ilme atılmış ilk adımdır. BENJAMiN FRANKLiN

İnsanların en cahili, ahiretini başkasının dünyası için satandır. HZ. ÖMER
 Cehalet öyle binektir ki, üzerine binen zelil olur, arkadaşlık yapan yolunu kaybeder. HZ. OSMAN
 Cahil ile sakın latife etme. Dili zehirli olduğundan gönlünü yaralar. HZ. ALi
 Cahil kimsenin yanında kitap gibi sessiz ol. MEVLANA
 Cehalet ilacı bilgidir. Bilen güvenir. Güvenen saadet yolunu bilir ve o yola girer. Doğru yola giren mutlaka gayesine ulaşır. İBNi SiNA

Bilgisiz bir kimse, savaş davuluna benzer, sesi çok, içi boştur. Sadi

Bilgisizlik kolay ve rahat elde edildiği için çoğunluk bilgisizdir. La Bruyere

Cahil ile sohbet etmek güçtür bilene, Çünkü cahil ne gelirse söyler diline. La Edri

Bilge insanların tarihte hep kendi içinde yaşadıkları toplumlarınca alaya alınmaları MEYVELİ AĞAÇ TAŞLANIR atasözünün doğmasına vesile olmuştur. Bilge ile cahil çekişmesi tarihin her sayfasında vardır. Her iki tarafta birbirleriyle imtihan edilirler. Bilge bu imtihanın farkında olduğundan sükut eder, cahil veya cahiller ise bu sükutu yanlış değerlendirip daha da azarlar, daha da küstahlaşırlar. Bu döngü cahillerin helaki ile son bulur çoğunlukla.

Cahil kişi yürüdüğü yolun sonunu hesaplayamayan, göremeyen kişidir. Cahil çevresinde olup bitenlerden de ibret almayandır. Cahil kişi hayat okulunun öğrenme ve vicdan  özürlüsüdür. Cahil kişiler esas utanılacak şeyden utanmazlar da utanılmayacak şeylerden utanırlar veya iyi insanları utanılmayacak şeylerle kınarlar, yargılarlar infaz ederler. Başkalarındaki utanılmayacak şeyleri belki de bilerek abartırlar ki, kendi utanmazlıklarını örtülsün gizlensin fark edilmesin. ELALEM NE DER telaşına kapılırlar da vicdanlarının dediklerini duymazlar. Vicdanlarının seslerini belki de işlerine gelmediğinden veya o işin maliyetinden korktukları için hep kaçarlar. Cahiller sevgi özürlüdürler, asla sevemediklerinden sevilmezler de. Sevgiyi yaşamadıklarından hep mal gibi zannedeler ve hep satın almaya kalkışırlar sevgiyi. Dostluk bağlarını gönülden kurmazlar cepten, keseden,cüzdan dan, kürkten, makamdan dolayı kurarlar. Gönül ile işleri olmadığından gönülleri buzdolabında geçen kurbandan buzlukta unutulmuş öküz eti gibi sert, pis kokulu ve bayattır.

Cahiller bilseydi haksız yere birileriyle alay etmenin vebalini dillerine çamaşır mandalı bağlayıp öyle dolaşırlardı çarşı pazarda bazen de internette. Cahillerin küstahlıkları  gücü kendilerinde bulduklarının kibiriyle bencilliklerini cesaret diye pazarlayıp satarlar. Aslında bilinmelidir ki, cahilce cesarettense bilgece düşünmek ve tedbir almak esas akıllılıktır.

26 Haziran 2010 Cumartesi

UĞUR ÖZALTIN