Günümüz insanı her ne kadar medeniyiz, moderniz, bilgiliyiz, eğitimliyiz, diye kendini paralasa da. Kimse kusura kalmasın, günümüz insanını cahiliye devri insanına çok benzetiyorum. Hatta onlardan da geri olduğumuzu düşünüyorum. Çünkü onlar bilmiyorlardı, onlardan önce bu kadar kitap yoktu, bilgiye ulaşmak bu kadar kolay değildi. Onlarda bu yüzden puta taparlardı.
O devrin insanları kendi elleriyle yaptıkları o putların karşısına geçip onlara ibadet ederlermiş. Hatta şöyle bir söylenti vardır o devrin insanları helvadan put yapıp karşısına geçer, ondan medet umar, ona dualar eder ve sonrada o helvadan yapılan putları yerlermiş.
Gelelim bugünkü moderin medeni bilge ve bilgili topluma bakalım. Bir insanı lider olarak seçiyor onu göklere çıkartıyor, ona olmadık payeler veriyor hatta el etek öperek o kişiden yani kendilerinin var ettiği insandan medetler umuyor.
Ama birde bakmışsın o yere göğe sığdıramadıkları insanı yerden yere vurmaya başlıyorlar. Şimdi bizim o cahiliye devrinde helvadan put yapıp acıkınca yiyen insanlardan farkımız ne? Bizde kendi kendimize yücelttiğimiz o insanı yemesekte yerden yere vurmuyor muyuz?
O zaman demekki bizde zerre kadar ilerleme yok. Bizler halâ aynı yerde dolanıp duruyoruz dolap beygiri gibiyiz.
O zaman insanın tapılacak bir yanı yok. Sana iyi hizmet vermişse saygı duy, bulunduğu makamı adaletli kullandıysa saygı duy. Çıkarın için havalara yükseltme, çıkarın bitincede yerden yere vurma.
Saygılar
Hasan Gençay
