Yanımızda çalışıp, gazetemizde yazıp, sonra gazetemizle yollarımızı ayırdığım adamların(!) sonradan hakkımızda yazdıklarına, konuştuklarına bakınca inanın sıkılıyorum.Neden mi? Bunlar yanımızda çalışırken söyledikleri yazdıkları gazetemizin internet sitesinde duruyor.
Ne zaman “Aldığınız ilanları hesaplayın, payımızı getirin…” dediğimizde kıyamet kopuyor.
Adam bizde iki yıldır yazmış, bir yıldan fazla gazetemizin temsilciğini(!) yapmış… Sözde haberler yazmış, fotoğraflar çekmiş… Temsilcimiz olarak yemeklere katılmış, yemekler yemiş, ilanlar almış, para toplamış ama gazete merkezine para getirmemiş…
Çünkü ihtiyacı varmış, borcu varmış, parası yokmuş… Filan…
Sonra borcunu getir dediğimize; “Sizin bana borcunuz var… Dört yıldır (ama iki yıldır yazıyor) habere gittim, benzin harcadım, zamanımı harcadım sizin bana borcunuz var” yeme de yanında yat…
Adamda yüz yok, ahlak yok, borcu değil alacağı olduğunu söylüyor… Adam yalancı… Ne diyeceksin… Dedik ya, et kokunca tuzlamak lazım, tuz kokunca ne yapacaksınız?
Sadece dudaklarımızdan ‘edep, ya birazcık edep’ sözcükleri dökülecek…
*****
Yaklaşık 20 yıldır 3. Bölge’de gazetecilik yapıyorum. İlk haberimi 1982 yılında Bağcılarla ilgili yapmıştım. O zamanlar Bakırköy’ün bir mahallesiydi. Yol yok, iz yok, her yer çamurlar içersindeydi…
İstanbul’a yönelik bir gazete çıkarıyorduk. Ben de gazetenin muhabirlerinden biriydim. Sonrasında başka işler yaptım… 80’li yılların sonunda arkadaşlarımız ‘Yerel Haber’ diye bir gazete çıkardılar. O zamanlar seçim bölgesi olarak Topkapı’dan Silivri’ye kadar bölgemizin adı 7. bölgeydi… Ben de kısa bir dönem gazetede haber yaptım…
Sonra 90’lı yılların başından itibaren o zaman günlük olarak çıkan Hürbakış’ta yazılar yazdım. Sonra yine günlük olarak çıkan Trakya Ekspres’te yazılar yazdım… Uzun bir dönem Avcılar Temsilciliği yaptım..
Neden bunları anlatıyorum.
Çünkü bugün bölgemizde gazetelerin temsilcilerinin çalışma biçimi olan yüzde 50 ile çalışma yöntemini ben getirdim. Bölgede ilk olarak ben uyguladım… Trakya Ekspres’in tüm temsilcileri aynı yöntem ile çalışmaya başladılar. Sonra başka gazeteler uyguladılar.
Gazetenin dağıtımı, büronun kirası, çalıştırdığı dağıtıcısından, sekreterine ve muhabirine kadar maaşları temsilcilikler tarafından karşılanıyordu.
O ay 3 bin liralık bir ciro gerçekleşmişse yüzde 50’si, bin 500 TL’si merkeze gönderiliyor, diğer yüzde 50’si ile temsilciğin giderleri karşılanıyordu.
Avcılar temsilciğinde tam 17 kişi çalışıyorduk. 450 abonemiz vardı ve ayda yaklaşık 3 ile 3 bin 500 TL merkeze gönderiyorduk.
*****
İşte o günden sonra bölgemizde yayınlanan ve yayınlanacak tüm gazeteler bu yöntemi kullandılar. Ve benim yanımda çalışmış olan, iki gündür hakkımda yazılar ve hakkımda yalanlar yazan İrfan Ermiş efendi de dahil tüm temsilcilerden alacağım kaldı. Tüm temsilciler gazetemize borç takarak yanımızdan ayrıldılar.
Bugün kimileri gazete çıkarıyorlar ve onların da tahmin ediyorum yanlarında çalıştırdıkları temsilcilerden alacakları oldu ve yollarını ayırmak zorunda kaldılar.
Şimdi onlardan biri olan İrfan Ermiş efendi, sözde yanımızda çalışmış aslında gazetemizde iki yıldır yazmış ama utanmadan 4 yıldır çalıştığını iddia eden kişiye gazetesinde hakkımızda yazılar yazdırıyor.. Beylikdüzü’ne geldiğinde kimsenin tanımadığı eğitimci olan Nuri Saatçi ne yazık ki, saati 24 saatte bir doğruyu gösteren zat-ı muhterem yazdıklarından ve söylediklerinden sonra (gazeteden de yollarımızı ben ayırdım… Yalan söylediği için ve de hesap veremediği için…) kocaman bir yazık diyorum.
Elindeki fişleri tutuyormuş, birkaç satır sonra yırtıp attığını yazıyor… İnsan kendini iki satır sonra yalanlar mı? İnsan utanmaz mı? Yüzü kızarmaz mı?
Gazete merkezinin sürekli aldığı ilanlara, benim ilanlarım diyebilen bir adama(!) ne söyleyebiliriz.
Eşim ondan özür dilemiş… Yalancıya bak… Bize olan borcunu istemişiz, utanmadan bizden alacağı olduğunu söylemiş. Bize borç mu verdin diye sorduk, hayır benzin harcadım dedi…
Kimden alacağımız varsa isteriz. Borcu olup durumu kötü olandan ise istemedik… Bunu en iyi Ermiş efendi bilir(!)
Yukarıda, temsilciliğin ne anlama geldiğini de bunun için anlattım. Ermiş efendi şimdi gazete çıkarıyor, temsilcilerinden aldıkları ilanların yüzde 50’sini istemiyor mu? Satılan gazetelerin yüzde 50’sini bağışlıyor mu?
***
Bizim yıllardır ilan aldığımız ve dostumuz olan kişiler ise bu yalancı saati şaşan adamın dostları olmuş. Aha şimdi bir gazetede yazıyor, görelim bakalım nasıl ilan alıyor muş…
Sonra bir milletvekili adayı ile ilgili bir söyleşi yaptık. Aday gazetemize bir kutlama ilanı verdi ve söyleşisinin yayınlandığı gazeteden de bir miktar gazete satın aldı.
Saati şaşan muhtereme milletvekili adayından gazetemizin parasını ve ilanını getirmesini istedik. Parayı getirmeyeceğini çünkü bizden alacağı olduğunu söyledi. Hesap ver dedik, karnı ağrıdı, hastalandı bir türlü gelemedi, geldiği günde tansiyonu çıkmıştı hesap veremedi.
*****
Milletvekili adayından ilan parasını alamayacağını çünkü gazete sattığımız için vermeyeceğini söyledi. Sonra adaydan parayı biz tahsil ettik. Alamayacağı ilanı aldık, gazetenin parasını da…
Kendisine düşen yüzde 50’yi de iki yıllık borçlarına saydık… Ama saati şaşan adam utanmadan yalan yazıyor…
***
O’na ve onun gibi adamlara bir kez daha yazalım. Hakkımızda ne biliyorsanız yazmazsanız sizi içinizden şu anda hangi ağır cümleler geçiyorsa onunla suçluyorum. Burada o cümleleri yazmayı zul sayıyorum.
Yazdığı gazetenin sahibi Ermiş efendiye de son kez yazıyorum. Hakkımda ne biliyorsanız yazın… Kim kaset kayıt edip, kime dinletiyorsa o şerefsizleri de yazın… Ama sakına ismimizi başka isimlerle karıştırmayın… Karıştırırsanız, bunun hesabını hem bu köşeden geceleri uyumayacağınız bir şe-kilde mahkeme kayıtları ile bir bir sorarım… Yüzünüz kalmaz ortalığa çıkmak için…
Sakına kendinizle ve başkaları ile bizi karıştırmayın…
