Çünkü birileri ister tanrısal (inançsal), ister seküler olsun oluşturdukları devletlerde, cemaatlerde, toplumsal yapılarda, guruplarda, partilerde homojen olmalarına rağmen, heterojen yapılar oluşturduklarını, farklılıkların, farklı düşünmenin, farklı sorular sormanın bu tür yapılarda bela getirdiğini dünya tarihine bakınca yakında görmek mümkün.
İnsanların farklılıklarını yok eden, onların farklıklarını yok sayan tüm düşüncelerden ve inançlardan hiç hazetmedim.
Atatürk heykelleri her yerde!
Mustafa Kemal Atatürk’ün her yere heykellerin dikilmesine, heykellerinin karşısında saygı duruşunda bulunmanın, bir dönem sonra inançsal bir bo-yuta dönüştürüldüğünü ve devlete egemen olanların ellerindeki en önemli ideolojik malzemeye dönüştürüldüğünü cumhuriyet tarihinden biliyoruz.
Heykel yapmak, sanatsal bir şey. Mustafa Kemal Atatürk’le ilgili sanatsal heykel çalışmalarını anlamak mümkün. Buna itirazım yok. Ancak sanatsal değer taşımayan heykellerin, olur olmadık her yere dikilmesinden de hiç hazetmiyorum.
Esenyurt Belediye Başkanı Necmi Kadıoğlu yıllar önce Cumhuriyet Mey-danı’na, Kurucu Belediye Başkanı Dr. Gürbüz Çapan tarafından yaptırılan heykeli kaldırarak, at üzerinde olan kalpaklı bir Mustafa Kemal Atatürk heykeli yaptırmıştı.
Sonra bu heykelin Atatürk’e hiç benzemediği ortaya çıkınca, uzun bir süre heykelin başı kapatılarak Cumhuriyet Meydanı’nda bekletilmişti. Ardından da, heykelin başı değiştirilerek, Atatürk’e daha çok benzeyen heykel konulmuştu.
Gerçekten güzel bir park
Gaziler Parkı’nın açılışındayım. İnanın Esenyurt’un en güzel parklarından biri yapılmış. Bugüne kadar hiçbir parkta görmediğim, bırakın parkta görmeyi özel bir işletmede dahi görmediğim, parkın içinde insanların mangal yapabilmesi için taş ocaklar yaptırılmış. Bacalarının uzun olması ve dumanının piknik yapanları etkilemeyeceği bir şekilde dizayn edilmesi ise ayrı bir güzellik katıyor.
Aileler pikniğe geldiklerinde, mangal yapmak istediklerinde etleri dışarıdan getirmelerine gerek duymadan, park içersinde et satılan mekanlar bulunuyordu. Yine parkın içersinde bulunan stat ise inanın görülmeye değerdi.
Bu Mustafa Kemal Atatürk değil!
Parkın açılışına yetişebilmek için aracıma park yeri arı-yordum. Hani derler iğne atsan yere düşmeyecek bir kalabalık var. Sonunda aracım için bir yer bulabildim ve parkın kapısından girdiğimde heykellerle karşılaştım.
Girişin iki tarafında Türk büyüklerinden oluşan heykeller kar-şılaşıyor insanı. Diğer Türk büyüklerinin kendilerine benzeyip benzemediğini bile-miyorum. Bu konuda bilgim yok.
Ancak Mustafa Kemal Atatürk yazan heykele çakılı kalıyorum. İçimden, ‘Bu Mustafa Kemal değil ki!’ diyor ve oldukça şaşırıyorum.
‘Belediyenin herhangi bir yetkilisinin nasıl dikkatini çekmez?’ diye merak ediyorum. Heykeli yapan ya Mustafa Kemal Atatürk’ü tanımıyor ya da bize bugüne kadar Mustafa Kemal Atatürk diye başkasının fotoğrafları gösterildi. Ya da diyorum, ‘bu heykeli heykeltıraşlar değil, çocuklar yaptı’ diye düşünüyorum.
‘Mustafa Kemal Atatürk’ diye oraya dikilen heykel inanın, kimseye benzet-meniz mümkün değil.
Sonra öğreniyorum ki, heykeli bir üniversite öğretim üyesi yapmış. Aracılık yapan kişi ise oldukça tanıdık bir isim. AK Parti çevresinden değil. Sonra yine kendi kendime konuşuyorum. Bu heykeli büyük ihtimalle hoca öğrencilerine yaptırdı. Sonra ‘yuh’ diyorum, ‘hoca bu heykeli hiç mi görmedi?’
Bir ihtimal daha var. Acaba heykeli yapan kişi, Atatürk diye kendi heykelini mi yaptı? Bizimle dalga mı geçti?
Kadıoğlu’na heykeller ile ilgili öneriler
Söylenilmesi gereken şudur. Başkan Kadıoğlu’nun Atatürk heykeli ile başı hep derde giriyor. Tabi Nazım Hikmet Heykeli’nin kaybolmasını, ardından yeni bir heykel yaptırılarak parkına konulmasında hatırlatmak gerekiyor.
Bundan sonra yapılması gereken şudur. Bir, nereye bir heykel konulacaksa doğru adamlara sipariş edilmelidir.
İki, Gaziler Parkı ismini verdiğiniz bir dinlenme alanına yapılacak heykel gazileri anlatan özel bir heykel çalışması olmalıdır.
Üç, aynı zamanda Esenyurtlu şehit olmuş çocuklarımızın heykelleri o parkları süslemelidir.
Dört, her yere Atatürk heykelini dikmek değildir, esas olan sanatın bir dalı olan heykeli gerçekten anlamlı bir hale dönüştürmektir.
Beş, her parkın adına uygun heykeller yapılmalıdır ama estetik, işin uzmanları tarafından…
Altı, yarışmalar açılmalıdır. Yarışmaya katılanlara ödüller verilmelidir. Ve aynı zamanda sanatın farklı alanlarını destekleyen bir belediyecilik viz-yonu geliştirilmelidir.
Son söz: Bir kentin kent olabilmesinin kıstası o kentte, dikilen binaların görkemliliğinden geçmiyor, sanatın ve kültürün etkinliğinden ve verilen de-ğerden geçiyor. Bir kentte; sanat ve kültür yoksa inanın o kent kimliksizdir. Ne yaparsanız yapın…
